Γράφει η Ηρώ Αναστασίου.
Πολύ το κουράσαμε.
Αν ταιριάζαμε θα το είχαμε ήδη νιώσει για τα καλά.
Για να φτάσεις να πεις την αλήθεια, θα πρέπει να μην περιμένεις πια τίποτα.
Κι εγώ την αλήθεια την αγαπάω. Χωρίς αυτήν νοιώθω ανήμπορη.
Το σωστό είναι να βρίσκεσαι εκεί όπου τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Ούτε εκεί που αγαπάς, αλλά ούτε και εκεί που σε αγαπάνε.
Το χρωστάμε στην ψυχή μας για την ηρεμία της.
Χρωστάμε στον εαυτό μας μόνο την αλήθεια.
Άλλωστε οι γυναίκες είναι δάσκαλοι αξιοπρέπειας κι αυτό μην το ξεχνάμε ποτέ.
Σταματούν για λίγο να κλαίνε, μετά σηκώνουν το κεφάλι και παίρνουν το δρόμο.
Δεν ξέρω πού βγάζει, αλλά θα σου πω πού δεν βγάζει κάποια στιγμή.
Δεν με βγάζει στην αγκαλιά σου.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά έτσι αισθάνομαι.
Τη θεωρία της απόστασης την ανακάλυψαν οι εκ των υστέρων, εκείνοι που με τίποτα δεν ρισκάρουν.
Εγώ ανήκω σ’εκείνους τους άλλους που θεωρούν ότι για τη Δευτέρα πρέπει να μιλάμε τη Δευτέρα.
Την Τρίτη ίσως είναι πολύ αργά. Γιατί εκείνους που αγαπάς πρέπει να τους αφήνεις ελεύθερους, γιατί δεν επιστρέφουν, παραμένουν.
Στην ουσία ποτέ δεν απομακρύνονται από εκεί που θέλουν να είναι.
Κι εσύ απομακρύνθηκες και το ένιωσα.
Κι εγώ απομακρύνθηκα και το ένιωσες.
Κι όταν η καρδιά απομακρύνεται μετράμε θύματα.
Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή και πρέπει να την ζήσουμε με τα καλά και τα κακά της.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την περνάς με άτομα που δεν σε θέλουν στην ουσία, και που απομυζούν την ενέργειά σου.
Θα πρέπει να έχουμε γύρω μας άτομα που βγάζουν στην επιφάνεια τον καλύτερό μας εαυτό!
Κι όταν μιλάω με τον εαυτό μου, είσαι τρελή μου λέει.
Είμαι ένα ανόητο κορίτσι μέσα σ’ένα σώμα που γερνάει.
Γιατί δεν είναι το σεξ το οποίο έχουμε ανάγκη.
Το σεξ σήμερα το βρίσκεις λίγο-πολύ εύκολα.
Τα συναισθήματα μας λείπουν.
Οι όμορφες σκέψεις και τα λόγια, οι παρουσίες, η ποίηση, τα αστέρια και τα όνειρα.
Μας λείπει το αεράκι που ψιθυρίζει λόγια μαγικά στα αυτιά των ερωτευμένων.
Κι αν δεν τα καταλαβαίνεις όλα αυτά είναι γιατί δεν κατάλαβες την ευαίσθητη ψυχή μου.
Γιατί εγώ δεν παζαρεύω την αλήθεια μου με ψέμα για να αρέσω.
Δεν την παρηγορώ με ουτοπίες, δεν την διχάζω με φθαρμένα όνειρα.
Μου απομένει λίγος χρόνος για να ζήσω και θέλω να τον ζήσω με ουσία.
Γιατί το ουσιώδες είναι αυτό που μετράει στην ζωή.
Το δικό μου νόημα είναι να μπορώ να ξυπνώ σε μια ευδαιμονία χωρίς να έχω την απόλυτη ανάγκη της.
Γιατί η ευτυχία που θέλω, δεν πρέπει να χαλάσει την ευτυχία που έχω.
Κι αυτό δεν το διαπραγματεύομαι.
