Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη
Είναι αυτά τα ΑΝ που θα ταράζουν πάντα τις σκέψεις σου και θα στοιχειώνουν τα όνειρά σου.
Και όλο ρωτάς…”Τι θα γινόταν αν” και απάντηση δεν παίρνεις.
Έγιναν τα ΑΝ απωθημένο σου.
Έγιναν ο βουβός σου πόνος.
Πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν κοβόταν τόσο απότομα ο ομφάλιος λώρος του έρωτά σας;
Ποια θα ήταν η συνέχεια αυτού του πάθους, αν περίσσευε το ρίσκο και η επιμονή;
Ίσως η θέληση δεν ήταν αρκετή και η υποχώρηση στάθηκε πιο δυνατή.
Άραγε έφταιξε το σύμπαν που συνωμότησε εναντίον σας ή εκείνη η παράλογη συγκυρία που σημάδεψε τον έρωτά σας;
Μάλλον δεν έγινε η υπέρβαση τότε και τώρα κοιμάσαι και ξυπνάς με την απορία και τον καημό.
Δεν ξεπέρασες τότε τα όριά σου και τώρα είσαι με μια θλίψη στη ματιά σου.
Μήπως τελικά στη ζωή είναι προτιμότερο να μετανιώνουμε για λάθος κινήσεις μας παρά για αυτές που δεν τολμήσαμε καν και έτσι δε μάθαμε ποτέ τη συνέχεια της ιστορίας;
Για όλα αυτά, λοιπόν, πάψε πια με τα ΑΝ .
Μήπως αν ξαναπροσπαθούσες έστω και τώρα;
Αν τολμούσες ξανά;
Αν βέβαια πολύ το θες.
Τι λες;