Τώρα, κρατάνε τα χέρια τους μαζί..

Γράφει, ο συγγραφέας Δημήτρης Νομικός

Ήταν κάποτε ένα χέρι, που έψαχνε να βρει το δικό του ταίρι.
Άλλαξε χέρια πολλά, μα σε κανένα δεν βρήκε τη χαρά. Στα χέρια τα άγνωστα που είχε δοθεί, είδε πως του ζητούσαν τελείως να τους παραδοθεί. Το χέρι μας όμως δεν ζητούσε τη ζωή του έτσι να τη χαρίσει, είχε καταλάβει για τα καλά πως έτσι θα τη σπαταλήσει.

Να μοιραστεί ποθούσε τη ζωή του, μια χούφτα ζεστή για να την περάσει μαζί του. Μια φωλιά που να την κάνουν ερωτική, επειδή γνώριζε ότι η καρδιά του ήταν πολύ δοτική. Μια αφή που στα ακροδάχτυλα μέλι να αφήνει, καθώς ο πόθος της για τη ζωή μέσα της θα παραμείνει.
Ερχόντουσαν χέρια όλων των λογιών, και γνώρισε τα δάχτυλα όλων των νοοτροπιών. Ήρθαν παλάμες που αναζητούσαν δαχτυλίδια, χρυσαφικά διαμάντια και όλων των ειδών τα μπιχλιμπίδια. Ήρθαν και εκείνα με τα ρολόγια τα ακριβά, με κίτρινα τα δάχτυλα από τα πούρα τα καλά. Ήρθαν με νύχια της κάθε βδομάδας περιποιημένα, που από το αλκοόλ όμως ήταν πλήρως ταγγισμένα.

Βρήκε χέρια που φερόντουσαν δεικτικά, άλλα έσφιγγαν τα δάχτυλα πολύ υπερβολικά. Ήταν και εκείνα που σήκωναν το δείκτη με φωνές, καθώς και αυτά που γινόντουσαν μπουνιές. Ήρθαν και χέρια τίμια μα με ανασφάλειες πολλές, και χέρια άτολμα που έκρυβαν τα δάχτυλα τρέμοντας μέσα στις γροθιές.

Το χέρι μας έμαθε πως το να αναζητάς οπωσδήποτε τη συντροφιά, δεν είναι αυτό που θα σου λύσει τη μοναξιά. Αν στα δάχτυλα τα δικά σου δεν μπορείς να στηριχτείς, τότε από άλλα δάχτυλα θα γκρεμιστείς. Και εκεί που με πάθος πας να δοθείς, στο τέλος μπλεγμένος θα βρεθείς.
Γνώρισε το χέρι μας, το χέρι του να εκτιμάει, μέχρι που ολοκληρωτικά ένοιωσε να το αγαπάει. Βγήκε από τον πόνο της ανάγκης για να ανήκει, και εκπτώσεις δεν κάνει ούτε απολογείται λες και βρίσκεται συνεχώς σε δίκη. Και όταν τον κόσμο αντίκρισε ξανά, απλόχερα τον αγκάλιασε γιατί ήξερε να τον αγαπά.

Χέρι το χέρι μας βρήκε στη ζωή του, καθώς πλέον χέρι δεν έψαχνε για να ολοκληρώσει τη δική του. Το χέρι που βρήκε ήθελε και εκείνο την ολοκλήρωσή του να μοιραστεί, και όχι την ύπαρξή του να τη σκορπίζει εδώ και εκεί. Τώρα κρατάνε τα χέρια τους μαζί, καθώς γνωρίζουν πως και αλάργα να ναι το άρωμά τους θα είναι παντοτινά εκεί.