Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.
Αχ! Αυτή η κατάθλιψη! Πόσο ύπουλη είναι και πόσο πονηρά ξέρει να μας φλερτάρει όλους! Άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο.
Άλλους τους νικάει και τους πατάει μέχρι τελικής πτώσης και σε άλλους τελικά παραδίνεται και νικιέται αφού όμως πρώτα τους έχει γονατίσει.
Οι καταθλιπτικοί άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους, στη μοναξιά τους και γυροφέρνουν στο μυαλό τους μόνο άσχημες εικόνες. Όταν βρίσκονται με κόσμο έχουν χαμένο βλέμμα αναζητώντας γύρω τους ένα μαγικό χέρι να βγάλει από πάνω τους το βαρύ μαύρο πέπλο της απαισιοδοξίας και της θλίψης που τους βαραίνει.
Να τους απαλλάξει από την “εξαθλίωση” που έχει υποστεί η υγεία τους, η πνευματική, η συναισθηματική μα και η σωματική. Η κατάθλιψη σου κλέβει την καλή διάθεση και σε κάνει να ξεχνάς πώς είναι να γελάς. Δεν έχεις όρεξη για τίποτα, χάνεις τον ύπνο σου, δε χαίρεσαι με τα ωραία τα καθημερινά. Αναστεναγμοί βγαίνουν μόνο από το στόμα σου και σκέψεις αυτοκτονίας περνούν από το μυαλό σου αφού όλα τα θεωρείς μάταια .
Το “φάρμακο” μπορούν να σου το δώσουν οι αισιόδοξοι άνθρωποι που μιλώντας για ευχάριστα θέματα και κάνοντας ξέγνοιαστες κουβέντες με χιούμορ, μπορούν να γίνουν το δεκανίκι σου μέχρι να σταθείς στα πόδια σου.
Προσπάθησε να αναμετρηθείς με το “τέρας” που λέγεται κατάθλιψη. Είναι δύσκολο το ξέρω. Σκέψου θετικά.
Όσο πιο αρνητικά βλέπεις τα πράγματα, τόσο χειρότερα θα γίνονται. Σήκωσε το κεφάλι και κλείσε το μάτι στη ζωή. Χαμογέλασέ της και θα σου χαμογελάσει και αυτή!
