Πρόσεχε πόσο πλησιάζεις, μια ορθάνοιχτη πληγή που αιμορραγεί, είμαι.

Γιώργος Καραγεώργος

Μην πλησιάζεις άλλο, μέχρι εκεί αντέχω, ούτε ένα βήμα μην κάνεις παραπάνω προς το μέρος μου…

Μην πλησιάζεις άλλο σου λέω, δεν το αντέχω να με δεις σακατεμένο, ντρέπομαι να δεις έναν άντρα να βουρκώνει σαν παιδί.
Μην πλησιάζεις άλλο ρε γαμώτο, στο κάτω κάτω, δεν έχεις τίποτα να πάρεις από εδώ.

Εδώ, έχω ξοδέψει όλα τα φιλιά μου σε χείλη που με γέμισαν πληγές.
Εδώ, έχουν τελειώσει όλες μου οι αγκαλιές, δεν μου έμεινε ούτε μια.
Εδώ στερέψανε τα χάδια κι έχουν γεμίσει οι δυο παλάμες μου με εγκαύματα, που χαϊδεύαν ανόητα μια κόλαση, μπας και την κάνουν να μοιάσει με παράδεισο.

Ότι θες να μου πεις, πες το από εκεί που είσαι τώρα, πες το από απόσταση, μην πλησιάζεις άλλο μάτια μου.
Μην σε γελάει το χαμόγελο μου, από άμυνα και για να μην με λυπούνται το φοράω.
Μην σε γελάει που κάνω πως δεν τρέχει τίποτα, από αξιοπρέπεια κι από εγωισμό το κάνω.

Δεν έχεις τίποτα να πάρεις από μένα, άργησες πολύ αγάπη μου, με έχουν κουρσέψει ήδη αμέτρητες φορές! Με έχουν λεηλατήσει ήδη άλλοι κι έχω απομείνει ένα από έξω όμορφο σπίτι, μα μέσα του ερειπωμένο και κενό, που κατοικούν μόνο στοιχειά και μνήμες.

Μην πλησιάζεις άλλο, σε παρακαλώ!
Όχι γιατί δεν έχω ανάγκη από πλησίασμα, αλλά γιατί τρομάζω πια σαν με ζυγώνουν. Τρομάζω και ανοίγουν οι πληγές μου, κάθε που βλέπω ξένο χέρι να σηκώνεται…

Δεν είναι που δεν θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ, είναι που δεν πιστεύω ότι μπορώ να αντέξω, έστω και μια ακόμη γρατζουνιά.
Είναι που έχω γίνει ένα αγρίμι διψασμένο, που προτιμάει όμως να πεθάνει από την δίψα του, παρά να πάει για ακόμη μια φορά να ξεδιψάσει, σε λίμνες που όσες φορές κι αν πήγε ήπιε φαρμάκι αντί νερό.

Μην με πλησιάζεις άλλο κορίτσι μου, μέχρι εκεί αντέχω..
Δεν είμαι άντρας, στο λέω ξεκάθαρα και με όλη μου την μπέσα, είμαι μια ορθάνοιχτη πληγή που αιμορραγεί, είμαι ένας άνθρωπος από το παρελθόν του σακατεμένος, είμαι μια ψυχή που έχει κρυφτεί μες την φωλιά της τρομαγμένη!