Πίσω να γυρίσεις μόνο να πάρεις τον εαυτό σου που τον έχασες.

Γράφει η Λία Ευαγγελιδου

Ξημερώνει… Φτιάχνεις καφέ, ανάβεις τσιγάρο και σκέφτεσαι. Δεν είσαι μόνος σου, απέναντι κάθεται η λογική σου. Δική σου προσκεκλημένη είναι. Θρονιάστηκε εκεί αντίκρυ σου και θέλει να την ακούσεις. Έχει να σου πει πράγματα.

Ξεκινάει να μιλάει και σε κολλάει στον τοίχο. Είσαι ευτυχισμένος; Παίρνεις αγάπη; Γιατί επιμένεις σε κάτι που σε πονάει; Γιατί προσπαθείς με τόσο πείσμα να σώσεις κάτι που δεν σώνεται; Κι αφού θέλεις να πεισμώσεις με κάτι, πείσμωσε με σένα στην τελική. Ναι, να πεισμώσεις και να βάλεις πλώρη να κυνηγήσεις αυτό που σου αξίζει.

Κι αυτό είναι μόνο μπροστά. Πίσω δεν έχει τίποτα. Πίσω να γυρίσεις μόνο να πάρεις τον εαυτό σου που τον έχασες. Και σαν τον βρεις, ξεκίνα την διαδρομή που θα σε κάνει πάλι να χαμογελάς. Την διαδρομή εκείνη που θα σε κάνει πάλι να πιστέψεις στα όνειρα. Και σαν μπεις στο σωστό μονοπάτι τότε θα καταλάβεις ότι κακώς συμβιβάστηκες με κάτι λιγότερο από αυτό που θες. Να αγαπιέσαι όπως σου αξίζει, αυτό σου φωνάζει.

Μπορεί να σου λείψουν χαμόγελα, αλλά το δικό σου πρέπει να σου λείπει περισσότερο. Μην το στερείς από τον εαυτό σου. Εσύ και μόνο εσύ ξέρεις πόσο κόπιασες να το ξανάβρεις. Θα είσαι ευτυχισμένος όταν θα βρεις κάποιον άνθρωπο, που δίπλα του θα είσαι ο εαυτός σου και θα σε γουστάρει γι αυτό. Γενικά αντέχεις, το ξέρω, αλλά ειδικά φτάνει, δεν νομίζεις;

Φύγε, για να μπορέσεις να ζεστάνεις την ψυχή σου που πάγωσε. Χάθηκε το παιχνίδι, σαν μπήκε ψυχρά στην ψυχή. Δεν είναι σαν το σώμα που θα το ζεστάνεις με κανένα ρούχο παραπάνω. Η ψυχή θέλει αγάπη, λόγια, και κυρίως πράξεις. Αν όλα αυτά χαθούν δεν υπάρχει γυρισμός. Και το βλέπεις, χάθηκαν πια..

Κι ό, τι έχτιζε η λογική τη μέρα, έρχεται το βράδυ και στα κάνει όλα μπουρδέλο. Γιατί το βράδυ παρέα κάνεις με τον πόνο σου. Εκείνος κάθεται αντίκρυ και σε γονατίζει, ξύνοντας πληγές που όλη μέρα προσπαθείς να κλείσεις. Ανάθεμα στην θύμιση, ανάθεμα στην νοσταλγία, ανάθεμα σε όλα που σε κρατάνε πίσω.

Πόσο θα αντέξεις; Το συναίσθημα ακολουθούσες τόσο καιρό και σε οδήγησε στον γκρεμό. Η λογική λίγο πριν την πτώση σε γλίτωσε. Ακόλουθα τη έστω μια φορά, που να σε πάρει. Αυτή θα σε σώσει, στο απέδειξε ήδη μια φορά. Θυμάσαι; Να αγαπηθείς όπως σου αξίζει, σου φωνάζει πάλι.
Άκουσε τη.