Γράφει η Μαρία Αρφαρά
Το επάγγελμα του δασκάλου/ της δασκάλας , θεωρείται λειτούργημα διότι συμβάλλει καταλυτικά στην τόνωση της αυτοεκτίμησης και έχει αντίκτυπο στο μέλλον του κάθε παιδιού. « Πίσω από ένα παιδί που πίστεψε στον εαυτό του , βρίσκεται ένας ενήλικας που πίστεψε πρώτα σε αυτό». Αν αυτός ο ενήλικας είναι ο δάσκαλος/α του παιδιού , μπορεί να απογειώσει τις επιδόσεις του , δίνοντας του με τον τρόπο αυτό το μεγαλύτερο δώρο : Nα πιστέψει κι εκείνο στον εαυτό του. Υπάρχουν δάσκαλοι που απογοητεύουν τους μαθητές, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στη μείωση των επιδόσεών τους. « Αφού ο/η δάσκαλος/α μου/ δεν πιστεύει σε εμένα, δεν είμαι έξυπνος, άρα θα αποτύχω. Για ποιον λόγο να διαβάσω», σκέφτονται πολλές φορές τα παιδιά.
Δυστυχώς οι δάσκαλοι δεν περνούν από επιτροπή για να διοριστούν. Υπάρχουν πολλοί που ασκούν το επάγγελμά τους από ανάγκη , ξεσπώντας τα όποια προβλήματα τους στα παιδιά. Υπάρχουν όμως και εκείνοι οι ξεχωριστοί δάσκαλοι, που λαμβάνουν σοβαρά τον ρόλο τους. Είναι οι δάσκαλοι που με εκείνο το καλοσυνάτο χαμόγελο τους σε συνδυασμό με το καθησυχαστικό τους βλέμμα, μιλούν στην καρδιά των παιδιών. Είναι οι δάσκαλοι/ες που κάθε ήχος της φωνής τους είναι και μια νότα που ξεχειλίζει αγάπη, κατανόηση, ζεστασιά. Είναι εκείνοι οι δάσκαλοι που έχουν πάντα μια αγκαλιά ανοιχτή για τα παιδιά , είναι οι φύλακες άγγελοι που στέκονται εκεί στην άκρη της αίθουσας δίνοντας μια αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας. Είναι εκείνοι οι δάσκαλοι που κάνουν το πρόβλημα κάθε παιδιού ,δικό τους , το κουβαλούν στο σπίτι μαζί τους και το σκέφτονται όλη μέρα. Είναι ανάμεσά μας, είναι οι προστάτες και οι καθοδηγητές των παιδιών μας.
Σε όλους σε εσάς τους δασκάλους που ασκείται το επάγγελμά σας ως λειτούργημα και μιλάτε στην καρδιά των παιδιών μας, σας οφείλουμε όλοι εμείς οι γονείς ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Σας ευχαριστούμε που αγαπάτε τα παιδιά μας!
Σας ευχαριστούμε που είστε πάνω από όλα άνθρωποι!
