Καμία δύναμη, δεν μπορεί να χωρίσει δυο ανθρώπους που έμελλε να είναι μαζί.

Γράφει ο Ηλίας Μαυρόπουλος

Μετά από έναν μεγάλο καβγά ένα ζευγάρι ερωτευμένο και αγάπης που όμοια τις δεν υπήρξε στην γη, αποφάσισε να βάλει τέλος στην σχέση του, γιατί εκτός των άλλων, κανένας από το οικείο περιβάλλον τους δεν ενέκρινε αυτήν την σχέση.
Ο άντρας τράβηξε τον δρόμο του και η γυναίκα τον δικό της.

Παγιδευμένοι στην απόσταση δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον όσο και αν το προσπάθησαν. Βλέπεις όταν δυο σπάνιες ψυχές συναντηθούν και σμίξουν, καμία απόσταση και καμία δύναμη δεν είναι ικανοί να τους χωρίσει.

Ποιος ξέρει άραγε ποια ανώτερη δύναμη τους έμπλεξε και ξέχασε να τους ξεμπλέξει.
Αντί λοιπόν η απόσταση να τους κάνει καλό ως κάνει αρκετές φορές συνήθως, η κατάσταση τους όλο και χειροτέρευε.

Κάποια στιγμή ο άντρας πήρε την απόφαση να γυρίσει πίσω στα μέρει του, εκεί από όπου ήθελε να ξεφύγει για να μπορέσει να ξεχάσει, και να αναζητήσει την καλή του.

Όταν λοιπόν έφτασε άρχισε να ψάχνει, η πόλη όμως ήταν ερημικά άδεια πράγμα που του φάνηκε περίεργο. Περπατώντας στα παλιά δρομάκια τις περιοχής του συνάντησε έναν ξένο και κοντοστάθηκε για να ρωτήσει γιατί ερήμωσε τόσο πολύ η πόλη.

Ο ξένος του είπε πως εδώ και αρκετό καιρό είναι έρημη και πως δεν ξέρει τον λόγο, πως δεν ξέρει ακόμα και που έχουν πάει όλοι.

Ακούστηκε παλιότερα από κάποιους περαστικούς, πως υπήρχε ένα ζευγάρι τόσο αγαπημένο που έμοιαζε με αγγέλους του είπε, όμως κανένας από τις οικογένειες τους δεν τους ήθελε μαζί.
Και πως κάποια στιγμή ο καθένας τους πήρε διαφορετικό δρόμο.
Από τότε είναι έρημη.

Όταν ρωτήθηκε από τον άντρα αν γνώριζε τη απέγιναν τελικά αυτοί οι δυο, ο ξένος εμφανώς συγκινημένος και με βουρκωμένα μάτια του απάντησε πως, η κοπέλα μετά από λίγο καιρό και μην μπορώντας να αντέξει μακριά του, πήρε τον δρόμο τις επιστροφής για να βρεθεί ξανά στην αγκαλιά του αγαπημένου τις, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια.

Λίγο έξω από την πόλη σταμάτησε σε ένα λόφο για να χαζέψει την υπέροχη θέα που τόσο πολύ τις είχε λείψει, εκεί καθόντουσαν με τις ώρες οι δυο τους μακριά από αυτούς που δεν τους ήθελαν μαζί, την ώρα εκείνη περνούσε ένα αυτοκίνητο, έχασε τον έλεγχο, την χτύπησε, και ο θάνατος.. ήταν ακαριαίος.

Ο οδηγός μόλις αντιλήφθηκε τη έκανε, έβαλε τέλος στην ζωή του μερικά λεπτά αργότερα.
Πριν προλάβει να αντιδράσει ο άντρας στο άκουσμα τις ιστορίας, ξέσπασε απότομα καταιγίδα που όμοια τις δεν υπήρξε.

Είχαν ανοίξει οι ουρανοί, και ένα χέρι ξεπρόβαλε από τον ουρανό και επάνω από το κεφάλι του προτρέποντας τον να το πιάσει.

Τρομαγμένος ο άντρας και χωρίς να μπορεί να αντισταθεί, άπλωσε το χέρι του και μόλις έσμιξαν τα δυο χέρια σαν από θαύμα άρχισε να τα θυμάται όλα.

Ήταν η αγαπημένη του που τον καλούσε κοντά τις, εκεί στην αιωνιότητα που δεν θα μπορούσε κανένας και τίποτα να τους χωρίσει πλέον.

Ήταν ο άντρας πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου που έχασε τον έλεγχο , και αυτός γυρνούσε πίσω γιατί δεν άντεχε μακριά από την αγκαλιά τις αγαπημένης του.
Ήταν αυτός που η μοίρα ήθελε να χτυπήσει και να σκοτώσει τον άνθρωπο που τόσο πολύ αγάπησε. Ήταν αυτός που μερικά λεπτά αργότερα έβαλε τέλος στην ζωή του αντικρίζοντας το άψυχο σώμα τις.

Σαν τιμωρία λοιπόν η ψυχή του περιπλανιόταν στο άγνωστο, μέχρι που οι προσευχές για συγχωρέσει τις ψυχής του αυτόχειρα από τους αγαπημένους του, τον οδήγησαν και πάλι εκεί που ανήκει. Κοντά τις, δίπλα τις.
Όταν δυο ψυχές είναι γραφτό να είναι μαζί,

Καμία επίγεια δύναμη δεν μπορεί να το αποτρέψει.
Ακόμα και μετά θάνατον οι δυο αυτές ψυχές θα είναι μαζί, με προσευχές και μετάνοια, όσες αμαρτίες και αν έχουμε διαπράξει στην γη ο θεός συγχωράει…
Ο θεός είναι αγάπη, είναι φως είναι η αλήθεια μέσα μας, ο θεός δεν τιμωρεί μόνο συγχωράει.