Είναι τόσο απλή η αγάπη, όταν είναι αληθινή!

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Άσχημο πράγμα η μοναξιά. Αλλά πιο άσχημο πράγμα είναι να είσαι με κάποιον που δεν αισθάνεται τίποτα για σένα. Τη μοναξιά δε τη δημιουργούν άνθρωποι που απλά δεν είναι κοντά σου κάποιες στιγμές. Η μοναξιά δημιουργείται επειδή δεν έχεις τον άνθρωπο που θέλεις ούτε στη ζωή σου, ούτε δίπλα σου.

Αυτό που χρειάζεσαι δεν είναι συλλογή ατόμων άνευ ουσίας που απλώς να βρίσκονται γύρω σου. Αυτό που χρειάζεσαι είναι άτομα που να νοιάζονται για σένα πραγματικά, που να σε φροντίζουν, που όταν θα σου λένε θα είμαι εδώ για σένα να είναι.

Άτομα που δε θα σου λένε να προσέχεις και θα σε αφήνουν μόνο σου, αλλά άτομα που θα σε προσέχουν οι ίδιοι και πίσω από κάθε να προσέχεις που θα σου λένε, αν δε μπορούν να είναι μαζί σου, να νιώθεις ότι κρύβονται όλα τα σ’ αγαπώ που θέλει να σου πει αλλά στο εκφράζει και μέσα από κάποιες άλλες λέξεις.

Καμία όμως άλλη λέξη δεν έχει την ίδια αξία με αυτή του σ’ αγαπώ. Γι’ αυτό να τη λες. Αν τη νιώθεις να τη λες. Αφήνει μια όμορφη δόση μελωδίας στα αυτιά αυτού που το ακούει και τον ζωντανεύει, του δίνει ενέργεια, δύναμη, χαρά. Γιατί είναι ευτυχία να ξέρεις ότι κάποιος υπάρχει για σένα και σε αγαπάει και πόσο μάλλον όταν είναι αμοιβαίο.

Να ξέρεις όταν λες σ’ αγαπώ δεν είναι όταν απλά έχεις συνηθίσει την παρέα κάποιου. Δεν αγαπάς κάποιον επειδή πρέπει. Δεν τον αγαπάς επειδή είναι καλός μαζί σου.

Δεν τον αγαπάς επειδή φοβάσαι τη μοναξιά.
Αγαπάς γιατί είναι η πρώτη σου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ. Αγαπάς γιατί όταν δεν είναι με σένα σου λείπει η παρουσία του. Αγαπάς γιατί δε θέλεις να τον χάσεις από τη ζωή σου και δε μπορείς να σκεφτείς πως θα είναι μια καθημερινότητα δίχως αυτόν τον άνθρωπο. Τόσο απλά.

Τόσο απλή είναι η αγάπη. Όμως δεν είναι τόσο απλή η σημασία της. Γι’ αυτό αν δε τη νιώθεις να μη τη λες. Αν δε νιώθεις ότι ένα κομμάτι μέσα σου είναι κενό από την απουσία εκείνου δε τον αγαπάς κι αφού δε τον αγαπάς άστον εκεί στη μοναξιά που είχε συνηθίσει να ζει.