Για κάθε φορά που σου είπα “φύγε” κι έμεινες..

Γράφει η Κατερίνα Μιχελάκη

Για εκείνες τις ώρες που σου έλεγα “φύγε” και έμεινες..
Για αυτή την τρυφερή αγκαλιά που ήταν πάντα ανοιχτή για μένα!
Για το μοναδικό βλέμμα που δημιουργούν τα μάτια σου κάθε φορά που με κοιτάς.
Για τα ανύπαρκτα χαμόγελα που γεννήθηκαν στα δυο σου χείλη κοντά μου.
Για την μοναξιά που δεν με άφησες να νιώσω.
Για τις ατέλειωτες καλημέρες και καληνυχτες.
Για τα χαζά αστεία που ξεστομίζεις όταν δεν με βλέπεις καλά!
Για τα σφιχτά πλεγμένα ακροδάχτυλα μας.
Για το μοναδικό σου άγγιγμα.
Για την υποχώρηση που είχες πάντα φυλαγμένη μετά από ένα τσακωμό!
Για τα δάκρυα που είχαν το θάρρος να αφεθούν στην παλάμη μου..
Για την αγαπη που υπάρχει στην καρδιά σου.
Για την ιερή ένωση των κορμιών και των ψυχών μας.
Για όλα τα ειπωμένα μα κυρίως τα ανείπωτα, για όλα αυτά, απλά σ’αγαπώ..