Ήμασταν σε όλα μαζί, εκτός από ένα. Εκείνο που με πρόδωσες.
Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός
Πρωταγωνιστές τους οι άνθρωποι που κάποτε γελούσαμε και περνούσαμε όμορφα μαζί τους.
Ίσως κι οι Έρωτες που πέρασαν άφησαν όλοι τους κάτι ξεχωριστό επάνω μας, για να έχουμε να θυμόμαστε στην πορεία της ζωής μας.
Μέσα σε όλους εκείνους τους Ανθρώπους υπήρχε ο σεβασμός, η αγάπη κι η κτητικότητα.
Ποτέ με δόλο αλλά σε θέλω μόνο για μένα.
Ο γύρω κόσμος έσβηνε δεν την ενδιέφερε το πως μόνο το Μαζί.
Κι όταν έκανες το βήμα να ξεσκάσεις, λουζόσουν και τα κερασάκια με λεπτεπίλεπτη γεύση.
Ήσουν η φίλη μου, το αίσθημα μου, ο Άνθρωπος με τον οποίο περνούσα ατελείωτες ώρες Μαζί.
Αντάμα γελούσαμε κοροϊδεύοντας ο ένας τον άλλον.
Ατελείωτα παιχνίδια σαρκασμού και μόνο η χαρά ήταν εκείνη που μας θαύμαζε.
Ο ώμος του ενός ήταν το στήριγμα του άλλου, δυο ψυχές σαν μια.
Ούτε ο ύπνος δεν μας χώριζε.
Αυτά τα γέλια ακόμα αντηχούν στ’ αυτιά μου.
Πόσο όμορφα ήταν όλα.
Είχαμε οι δυο μας, μια κοινή ζωή.
Σε όλα ” Μαζί ”.
Εκτός από ένα.
Μόνη σου με πρόδωσες!