Ένας έρωτας χωρίς θεωρίες και μπερδέματα..

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη

Τόσοι και τόσοι. Πέρασαν και ξαναπέρασαν. Ἀλλοι δεν ακούμπησαν, ἀλλοι πληγώθηκαν, άλλοι με πλήγωσαν. Μια μόνιμη δυσκολία. Να τρέχεις να φτάσεις εκεί που δεν μπορείς, να κυνηγάς τον έρωτα κι εκείνος να σου κρύβεται.

Να νομίζεις ότι τον έχεις κι εκείνος να φεύγει. Να προσπαθείς να τον κρατήσεις μ’ όποιο τρόπο μπορείς. Τον φοβόμουν. Ή θα ήταν δύσκολος ή δεν θα τον είχα. Ένα κακομαθημένο παιδί που πρέπει να μην του χαλάς χατίρι για να μείνει, για να παραμείνει ψύχραιμο κι ήρεμο. Δηλαδή γιατἰ; Άστο να πάει!

Απλά δεν ήταν. Δεν ήταν για μένα, δεν ήμουν γι’ αυτούς. Εγώ δεν ξέρω, ποιός ξέρει; Τώρα χαλάρωσα, οι ώμοι μου ξέσφιξαν. Δεν έχω πια κόμπο στο στομάχι, ανακουφίστηκα. Απλά είσαι εδώ, απλά είναι ο ένας στη ζωή του άλλου ό,τι πιο σημαντικό.

Ένα γιατρικο, μια αγκαλιά, ένα χάδι. Δίχως θεωρίες, δίχως μπερδέματα. Μια υπόθεση απλή. Απλά έρωτας, χωρίς εξήγηση. 

Ίσως να ‘ναι κι εκείνο το “κούμπωμα” που απλά συμβαίνει χωρίς επιδιορθώσεις και μεταποιήσεις. Εσύ απλά είσαι εσύ κι εγώ απλά είμαι εγώ κι έτσι απλά, αυτός είναι ο έρωτας.