Έκανα περισσότερα από ότι μπορούσα για εμάς!

Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη

Και ξέρεις τι καταφέραμε εμείς οι δύο; Τίποτα! Όση προσπάθεια και αν έκανα κατέληξε να αιωρείται στον αέρα όπως και κάτι συναισθήματα που δεν βρήκαν ανταπόκριση. Δεν έχει νόημα να αρχίσω να ρωτάω γιατί, γνωρίζω τις απαντήσεις σου.

Η κάθε σου λέξη, η κάθε σου παύση, η κάθε σου κίνηση στηρίζονται αποκλειστικά στο φόβο και στη δειλία, ένα φόβο που ποτέ δεν κατάλαβα από που πηγάζει. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αναμετρήθηκα με το φόβο αυτό, όσες φορές σε πλησίασα ήταν μπροστά σου σαν ασπίδα και κάθε φορά που πήγαινα να σε αγγίξω με έδιωχνε μακριά.

Έκανα περισσότερα από ότι μπορούσα για εμάς, έβαλα στην άκρη καταστάσεις και θα έπαιρνα ρίσκα που ούτε φανταζόμουν ότι θα πλησίαζα και παρόλα αυτά πάλι χαμένη βγήκα. Μεταξύ μας δεν άξιζε να περάσω από όλα αυτά και εσύ να κάθεσαι σε μια υποτιθέμενη ασφάλεια η οποία όμως ήταν ντυμένη με χιλιάδες ανασφάλειες.

Οπότε καλύτερα που μείναμε μακριά γιατί και μαζί να ήμασταν δεν ξέρω εάν προχωρούσε διότι εγώ έχω μάθει να κυνηγάω ότι επιθυμώ με πάθος ενώ εσύ ότι ποθείς το απομακρύνεις, άρα δεν θα συναντιόμασταν ουσιαστικά ποτέ.