Έναν άνθρωπο να πορευόμαστε παρέα θέλουμε από τη ζωή..

Γράφει η Λιάνα Ζαφειράτου

Κάθομαι και πίνω καφέ και άθελα μου γίνομαι λαθροακουστής στη συζήτηση δύο γυναικών στο διπλανό τραπέζι.
Η συζήτηση φυσικά είναι η γνωστή και μη εξαιρετέα πως θέλουν τον άντρα και τι απαιτούν από αυτό! Η συζήτηση εξελίσσεται με πλήρη περιγραφή. Τόσο πολύ και με τόση ακρίβεια που αν είχα σκιτσογράφο της αστυνομίας μαζί μου θα είχε φτιάξει το πορτραίτο του «ιδανικού» τους άντρα σε χρόνο ρεκόρ!
Αφού τελείωσαν με την εξωτερική περιγραφή πέρασαν σε πιο «βαθυστόχαστες και εσωτερικές» απαιτήσεις.
Η μία τον ήθελε πίσω της να σέρνεται και η άλλη από κάτω της γιατί λέει αν δεν τον πατήσεις θα σε πατήσει αυτός!
Δύο πράγματα έκανα μετά τις συνταρακτικές αποκαλύψεις των «κυρίων» του διπλανού τραπεζιού.
Καταρχάς άλλαξα τραπέζι γιατί με τις τελευταίες παρατηρήσεις τους το κέικ που συνόδευε τον καφέ μου ξαφνικά έχασε το δρόμο για το στομάχι μου και πήγαινε όπου ήθελε! Στη συνέχεια σκέφτηκα ότι δυστυχώς είναι πολλές αυτές που σκέφτονται με αυτό τον τρόπο και κάπως έτσι μας παίρνει όλες η μπάλα.
Πριν αρχίσετε τις διαμαρτυρίες αγαπητά μου κορίτσια σκεφτείτε πόσες φορές έχετε κάνει τέτοιου είδους γενικεύσεις για τα αγοράκια.
Η «θέση» που διαλέγεις να τοποθετήσεις τον άνθρωπο που είστε μαζί αντιπροσωπεύει και μια ολόκληρη κοσμοθεωρία πραγμάτων. Για παράδειγμα η «κυρία» που θέλει να σέρνεται ο άλλος πίσω της σίγουρα δεν θα τον αποκαλέσει ποτέ σύντροφο γιατί δεν τον νιώθει σύντροφο. Πίσω σου τρέχει ο σκύλος σου και αυτό μόνο αν είσαι ένα κακό αφεντικό! Σέρνεται το φίδι επίσης και όχι ο άνθρωπος!
Συγχωρέστε με αλλά έχω μια φυσική απέχθεια για αυτά τα ζώα. Άρα σίγουρα δεν ψάχνει η συγκεκριμένη κυρία για έναν άνθρωπο να συμπορευτεί, να προχωρήσει μαζί του αλλά για κάποιο ζώο να εξουσιάζει.
Ε, πάνε κάνε τον θηριοδαμαστή και άσε τους ανθρώπους ήσυχους! Αν και για να κάνεις τον θηριοδαμαστή χρειάζεται και αρκετή φροντίδα και υπομονή και δεν σε κόβω για γυναικά που διαθέτει τέτοια προσόντα.
Αν τώρα θέλετε να τον πατήσετε κάτω όπως η άλλη «κυρία» τότε συγνώμη αλλά ψάχνεται για κατσαρίδα! Το μόνο ζωντανό που θέλω να πατήσω κάτω γιατί το σιχαίνομαι είναι η κατσαρίδα και πάλι δυσκολεύομαι να το κάνω!
‘Όταν μετά από τόση χειραγώγηση και ταλαιπωρία και αφού έχουν φροντίσει να εξαφανίσουν κυριολεκτικά και μεταφορικά το όποιο στοιχείο ανδρισμού έχει ο εκάστωτε ατυχής που είναι μαζί τους, έχουν και την απορία γιατί δεν είναι αρκετά άντρας. Μα αφού τον έχεις ευνουχίσει, δεν έχει μείνει τίποτα που να θυμίζει έστω αρσενικό άνθρωπο πως έχεις την απαίτηση να λειτουργήσει ως τέτοιο;
Εγώ πάλι τον θέλω δίπλα μου, σύντροφο, συμπορευτή , όχι λούτρινο ζώο στη βιτρίνα. Θέλω τη θέση αυτή να την διεκδικήσει επειδή θέλει όχι επειδή πρέπει, αλλιώς δεν θέλω εγώ να πάρει τη θέση δίπλα μου.
Δίπλα μου όμως, όχι από πάνω μου (μην πάει ο νου σας στο πονηρό άλλο αυτό!), γιατί πολύ απλά δεν μου αρέσει να με καταπιέζουν.
Δίπλα μου και όχι κάτω μου γιατί δεν θέλω να κάνω πράγματα που δεν μου αρέσει να κάνουν οι άλλοι σε μένα.
Δίπλα μου, όχι πίσω μου ούτε μπροστά μου, γιατί αν δεν περπατάμε δίπλα δίπλα δεν είμαστε μαζί.
Δίπλα μου και όταν θα μπλέκονται τα χέρια μας να νιώθουμε ότι το όριο και το…ταβάνι είναι ό ουρανός!
Αν τολμάς διεκδίκησε την! Δίπλα μου, γιατί «εγώ μιλάω για δύναμη της αγάπης ισοδύναμη»!