Ρώτησαν εμένα, κάτι ξένοι, τι σε είχα
Γράφει η Μαρία Κυπραίου
Ρώτησαν εμένα τι σε είχα. Εμένα το ακούς; Εμένα.
Με ρώτησαν τι ήσουν εσύ για μένα, πόσο πολύ σε λάτρεψα και το γιατί.
Εγώ ξέρω καλύτερα από όλους τι έκρυβες μέσα σου, πως ένιωθες στην αγκαλιά μου, πως ένιωθα με τα φιλιά σου.
Ρώτησαν εμενα τι σε είχα.
Εσυ που ήσουν για μενα ολόκληρος ο γαλαξίας, όχι απλά τα πάντα. Ήσουν για μένα το σύμπαν ολάκαιρο. .
Εσύ ήσουν ολη μου η ζωή και τώρα τίποτα, τώρα ένα κενό.
Ήσουν ο ένας, ο μοναδικός και τώρα σιωπή.
Ρώτησαν εμένα τι σε είχα. Αλλά που να καταλάβουν αυτοί. Δεν ήσουν για μένα η ξεπέτα, ένιωθα. Ένιωθα εσένα, ένιωθα τα πάντα που μου έδινες απλόχερα.
Ρώτησαν εμενα για εσένα και εγώ γέλασα με την καρδία μου. Για εμένα αγάπη μου ήσουν ο κόσμος, ήσουν εκείνο το άρωμα το μεθυστικό.
Ήσουν το σκιρτήμα της καρδιάς, το μούδιασμα χαμηλά στην κοιλιά, η ανατριχίλα στο κορμί, ο ιδρώτας που έσταζε ανάμεσα στα πόδια μας την ώρα της ηδονής.
Ήσουν το τσιγάρο, η βενζίνη και η φωτιά μαζί. Κι όταν φώναζες εμένα με άναβες περισσότερο. Κι όταν με ζήταγες εγώ καιγόμουν για ένα άγγιγμα σου. Ήσουν για μένα η ψυχή που έλειπε τόσα χρόνια από μέσα μου, ήσουν ο ένας. Ήταν αυτή η φυσική αγριάδα σου, που έπεφταν οι κούκλες ξερές για ένα βλέμμα σου, μα εσύ έβλεπες μόνο εμένα.
Ρώτησαν λοιπόν εμένα οι ξένοι τι σε είχα.
Αλλά τι να τους πω βρε αγάπη μου; τι να πω σε αυτούς που δεν θα καταλάβουν. Να περιγράψω τι ήσουν εσύ για μένα; με ποιό τρόπο; Πώς περιγράφεται ο έρωτας σε μόνο λίγες λέξεις;