Μας χαλάει, η κακία και η ζήλεια των ανθρώπων..

Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.

Είμαι αλλεργική στην κακία και στη ζήλια των ανθρώπων! Χαλιέμαι, ξενερώνω και απορώ.

Γιατί κάποιοι άνθρωποι αρέσκονται στο να βλάπτουν τους άλλους; Γιατί χαίρονται όταν τους πληγώνουν και τους μειώνουν; Παρατήρησε λίγο.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζητούν να έχουν “αυλικούς” γύρω τους για να τους ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση και να τους κάνουν να νιώθουν μοναδικοί.

Δημιουργούν ομάδες – κλίκες και όποιος δε δεχτεί να γίνει μέλος τους, μπαίνει αυτόματα στο στόχαστρο, στη μαύρη λίστα. Οι άνθρωποι αυτοί ζηλεύουν όσους υπερτερούν σε κάτι συγκριτικά με τους ίδιους και εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για να τους μειώσουν και να τους χτυπήσουν εκεί που πονάνε.

Έτσι τονώνουν το εγώ τους. Η ζήλια και η κακία τους είναι φανερή στον περίγυρο ενώ οι ίδιοι το παίζουν καλόκαρδοι και αηδιαστικά συμπονετικοί.

Είμαι αλλεργική σε τέτοιους τύπους. Σε άτομα που σε μισούν όχι γιατί τούς έκανες κάποιο κακό, απλά επειδή εσύ έκανες κάτι καλύτερο από αυτούς!

Συζήτηση μαζί τους με επιχειρήματα, δεν έχει κανένα νόημα. Σε πολλές περιπτώσεις ζηλεύουν και φθονούν κι ας έχουν σε περίσσευμα τα υλικά αγαθά!

Βγάζουν δηλητήριο γιατί δεν μπορούν να κλέψουν πράγματα που δεν αγοράζονται! Φυσικό αφού δε γνωρίζουν την πηγή αυτών που είναι η καλοσύνη και η αγάπη!

Άραγε πόσες αδυναμίες καλύπτουν με την κακία; Πόσα κόμπλεξ; Πόση έλλειψη αυτοεκτίμησης; Χαλιέμαι, ξενερώνω και απορώ!..