Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
Εσύ, για ποια ισορροπία μου μιλάς;
Για ποια κανονικότητα;
Για ποια τέλεια και ιδανική στιγμή;
Πού να την βρεις;
Το μόνο που έχεις είναι η στιγμή αυτή. Κι αυτή δανεική την έχεις από τον χρόνο και την μοίρα σου.
Τι τα κρατάς τα “σ’αγαπώ” σου κρυμμένα;
Φοβάσαι μην σου τα ματιάσουνε ή μήπως δεν είναι η στιγμή σωστή;
Να σου πω μια σωστή στιγμή;
Το ΤΩΡΑ ρε φίλε.
Αυτό το γαμημένο ΤΩΡΑ που τόσο επιδεικτικά αγνοείς και το θεωρείς δεδομένο.
Σιγουράκι που σου έχει ψιθυρίσει ο θεός μήπως;
Σιγουράκι που έκανες συμβόλαιο με τον θεό ή τον διάολο να σου το σφυρίξει λίγο πριν τη λήξη;
Τι λες ρε άνθρωπε!
Ξέρεις πόσοι ξεκίνησαν με ένα “όταν θα είναι η στιγμή σωστή” και κατέληξαν σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου;
Ξέρεις πόσοι περίμεναν την τέλεια στιγμή και δεν την έζησαν ποτέ;
Αν νιώθεις, μίλα.
Αν δεν νιώθεις, ξαμολύσου εκεί έξω και πέσε με τα μούτρα στην ζωή.
Ο χρόνος είναι λίγος και συμβόλαιο με τη ζωή, δεν έκανε κανείς!
