Άλλη μια μέρα με σκέψεις γεμάτες από σένα.

Γράφει ο Δημήτρης Δαλδάκης

Ξύπνησα. Η ώρα 6:30. Είσαι η πρώτη εικόνα μόλις ανοίγω τα μάτια μου, η πρώτη μου σκέψη, η πρώτη ανάσα μου, να καταλάβω ότι ζω. Η πρώτη λέξη από τα χείλη μου είναι το όνομα σου. Μαζί με αυτό που το συνοδεύει πάντα: σ’ αγαπώ.

Ξέρω ότι δε θα σε δω ούτε και σήμερα. Ίσως κρυφοκοιτάξω περνώντας από το μαγαζί. Ίσως με δεις και εσύ και μου χαμογελάσεις. Εκείνη την ώρα βγαίνει ο ήλιος για μένα, αλλιώς ζω στη συννεφιά. Ξέρω ότι δε θα σε αγγίξω, δε θα νιώσω το σώμα μου να ανατριχιάζει. Ξέρω πως δε θα σε φιλήσω. Ξέρω πως τα χείλη μου δε θα μουδιάσουν.