Γράφει η Αγάπη Μποστανίτη
Τάσεις φυγής; Είναι δυνατόν να έχεις τάσεις φυγής; Και αν ναι, γιατί; Από τι τρέχουμε να ξεφύγουμε; Ή, που στο καλό πηγαίνω;
Πουθενά δεν πηγαίνεις, μην αγχώνεσαι. Είναι στον άνθρωπο το ταξίδι, στο γονίδιο του. Όλοι κρύβουν μέσα τους ένα νομά, παρ’ όλο που μόνο λίγοι το γνωρίζουν, πόσο μάλλον να είναι φίλοι/ες σου
Όταν δεν ταξιδεύω με ένα βιβλίο ή ένα τραγούδι, όταν δεν ρεμβάζω στο μπαλκόνι με καφέ και ένα στριμμένο τσιγάρο, σχεδιάζω ταξίδια. Και φυσικά τα πραγματοποιώ.
Σκέψου λίγο και εσύ.
Που αλλού θα ήθελες να ήσουν τώρα; Αν είχες λοιπόν την δυνατότητα, που την έχεις γιατί το ταξίδι δεν είναι απόλυτα η αλλαγή τοποθεσίας, προς ποια κατεύθυνση θα πήγαινες ; θα πήγαινες σε έναν άνθρωπο ή σε ένα μέρος;
Όσα μπορώ ταξίδια τουλάχιστον δεν τα σκέφτομαι, έχω ήδη επισκεφθεί ιστοσελίδα καιρού, γιατί βρε αδερφέ εκτός από το ταξίδι, πρέπει να δούμε και τη καρδαρόμπα, τίποτα δεν γίνεται τυχαία που λέει και η Μαρινέλα.
Φαίνεται ότι το αρχαίο ένστικτο του ταξιδιώτη, του πολίτη του κόσμου, είναι ζεστό μέσα μου και το ‘χεις και εσύ φίλε/η μου, βλέπεις εμένα χτυπάει το καμπανάκι στο κεφάλι μου, κάθε φορά που ο κόσμος γίνεται αποπνικτικός.
Γι’ αυτό ταξιδεύω. Να γιατί πρέπει να ταξιδέψεις. Δεν έχει σημασία που θα πας ή πόσο θα μείνεις, αρκεί να φύγεις. Να μπω στο αμαξάκι μου και να αρχίσω να κάνω λάθη στις πινακίδες της Εγνατίας, καταλήγοντας στο πιο απομακρυσμένο χωριό του θεσσαλικού κάμπου, να πάρω το τραίνο που φτάνει στην Πόλη και να τελικά να καταλήξεις να πιείς εκεί τον καφέ σου, να πάρεις το αεροπλάνο και να ενημερωθείς για τον προορισμό από την ευγενική αεροσυνοδό όταν σε σερβίρει, αλλά όχι πιο πριν.
Είμαι του προγράμματος, κακώς ή καλώς. Αλλά όχι στα ταξίδια, εκεί πρέπει να αποφασίζεις λίγες ώρες προτού ξεκινήσεις . Όχι , μέρες , μήνες ή εβδομάδες. Ώρες! Αυτό είναι και το νόημα που εγώ τουλάχιστον βρισκω στο απρογραμμάτιστο, στο απρόοπτο.
Δες το κι εσύ, θυμήσου κάνε ένα «fast flashback», στο τόσο υπέροχο συναίσθημα του απροσδόκητου.
Δεν σημαίνει ότι τρέχω να ξεφύγω από κάτι. Οι άνθρωποι είναι παντού υπέροχοι και απαίσιοι και συνάμα όμορφοι και αισχροί. Κομψοί και ταυτόχρονα αιτία να κόψεις φλέβα πολύ κοντά στο κεφάλι σου. Οι τόποι είναι όμορφοι, ο καθένας με ξεχωριστά και διαφορετικά αρώματα, χρώματα και αφές. Άρα νομίζω ότι το θέτω σωστά όταν λέω ότι θέλω και θέλεις να τα δεις, να τα μυρίσεις, να τα αγγίξεις όλα αυτά.
Από τη στιγμή που θα βάλω βενζίνη , μέχρι και τη θριαμβευτική στιγμή που θα φτάσω στην πρώτη έξοδο από τη πόλη έχω ήδη ζήσει τη μισή εμπειρία, θα έχεις ζήσει ήδη την μισή εμπειρία αφού θα έχεις ήδη συναντήσει τον εκάστοτε φορτηγατζή που την είδε Χάμιλτον, σωστά; θα έχεις ήδη σκεφτεί πως πρέπει να βρεις την πιο όμορφη θέα της διαδρομής για φωτογραφίες, έτσι;
Χαίρομαι, καθώς τα διαβάζεις αυτά έκανες τα πρώτα λεπτά του ταξιδιού, ήδη έχεις προσβληθεί από το μικρόβιο «που θα πάω;»
Ξεκίνα μην χάνεις χρόνο.
Other Articles
