Είναι η ώρα να με αφήσεις να ζήσω στις μνήμες σου

Γράφει η Φλώρα Σπάνου

«Μπορείς να ακούσεις το ψιθύρισμα του ανέμου; Αν, ναι,  τότε σίγουρα θα μπορέσεις να ακούσεις και την φωνή μου ανάμεσά του που θα σου λέει : Σ’ αγαπώ».

«Μπορείς να νιώσεις το χάδι του ήλιου; Αν, ναι, τότε σίγουρα θα μπορέσεις να με καταλάβεις μέσα από το χάδι των ηλιαχτίδων που θα ακουμπούν επάνω στο δέρμα σου  κάθε φορά όλο και πιο τρυφερά».

«Μπορείς  να μυρίσεις τη φύση; Να την νιώσεις; Να την αισθανθείς; Αν, ναι , τότε σίγουρα θα μπορέσεις  να νιώσεις κι εμένα. Θα είμαι εκεί δίπλα σου, ολόγυρά σου, έτσι ακόμη κι όταν εσύ δεν θα μπορείς να με δεις εγώ θα είμαι εκεί. Θα με μυρίζεις και θα με αισθάνεσαι .Γιατί θα είμαι εκεί».

«Μπορείς να δεις τα κύματα πόσο αγριεμένα χτυπούν  επάνω στα βράχια; Αν, ναι, τότε κι εσύ θα μπορείς να ξεσπάσεις τον θυμό σου  στη θάλασσα. Εκείνη μόνο μπορεί να σε καταλάβει. Μίλα της και θα ‘ναι σαν να σ’ ακούω εγώ. Γιατί θα είμαι εκεί».

«Μπορείς  να μαγευτείς από την ομορφιά του φεγγαριού; Από τη μαγεία της νύχτας; Τότε θα μπορέσεις να με αισθανθείς να σε αγκαλιάζω όταν όλα τριγύρω σου θα σιωπούν».

«Μπορείς να με ονειρευτείς τα βράδια; Αν, όχι τότε αυτό δεν θα σημαίνει πως με θα με έχεις ξεχάσει αλλά πολύ απλά ότι θα έχει έρθει η ώρα να προχωρήσεις μπροστά. Άφησε με πια πίσω, εκεί στο παρελθόν, σε όλα εκείνα που ζήσαμε, φύλαξέ με  βαθιά στην καρδιά σου, εγώ  πάντα θα είμαι μαζί σου».

«Πονάς, λυπάσαι, θυμώνεις, αδιαφορείς για το μέλλον; Πιστεύεις πως ο χρόνος σταμάτησε τη στιγμή που έφυγα από κοντά σου. Ξέσπασε, φώναξε, έχεις κάθε δίκιο. Όμως, για πόσο; Να με θυμάσαι, ναι, φύλαξε με σαν ένα ανεκτίμητο θησαυρό. Θα υπάρχω πάντα μέσα από τις στιγμές που ζήσαμε μαζί. Τώρα είναι η στιγμή να με αφήσεις. Προχώρα. Εγώ πάντα θα είμαι εκεί. Δίπλα σου. Θα ζω μέσα από τις αναμνήσεις σου. Θα είμαι ο φύλακας άγγελος σου».