Το μυαλό θα ορίζει πάντα το “όλα” η “τίποτα”

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Σε αγαπάω, θα πει σε εμπιστεύομαι. 
Σου εμπιστεύομαι κομμάτια της ζωής μου να τα ξέρεις.
Σου εμπιστεύομαι σημεία, λέξεις, στιγμές από το παρελθόν μου.
Σου εμπιστεύομαι τα όνειρά μου για το αύριο.
Σου εμπιστεύομαι την καρδιά μου.

Σε ερωτεύομαι, θα πει παραδίδομαι. 
Παραδίδω σε εσένα την επιλογή να περπατώ από την χαρά στην θλίψη και πίσω.
Παραδίδω σε εσένα την δύναμη να σχηματίζεις το χαμόγελό μου και να το σβήνεις.
Παραδίδω σε εσένα, την ψυχή μου.

Σ’αγαπώ και σε ερωτεύομαι θα πει πως σου ανήκει το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. 
Εκείνο που μέσα του έχει την καρδιά μου και την ψυχή μου.

Κι εγώ, για εμένα, θα κρατήσω το μυαλό μου. 
Θα κρατήσω εκείνο που θα βάζει φωτιά και θα τα καίει όλα.
Θα κρατήσω εκείνο που θα πρέπει να το κατακτάς κάθε μέρα.
Θα κρατήσω εκείνο που θα μένει σιωπηλό και θα τα παρατηρεί όλα.
Θα κρατήσω εκείνο που θα μιλήσει ελάχιστα και θα ορίσει το “μείνε” ή το “φύγε”. 

Μπορείς λοιπόν να κρατάς την καρδιά μου, να ορίζεις την ψυχή μου, αλλά το μυαλό μου, θα είναι δικό μου.
Το μαζί, θα το κρατάει η καρδιά.. αλλά το μυαλό θα ορίζει το απόλυτο όλα και το απόλυτο τίποτα.