Είσαι εκεί, στην κάθε μέρα μου, με το ίδιο χαμόγελο.

Γράφει ο Libertatem ExAnimo

Υπάρχουν στιγμές που δεν θέλω ούτε στο όνειρο μου να σε δω.
Eίναι αυτές οι στιγμές που φοβάμαι μη σε χάσω, που ο φόβος μου περνάει με ταχύτητα χωρίς κανένα έλεος μέσα στο όνειρο μου και ζω ένα ουτοπικο χαμό γεμάτο με πόνο επίγειο.
Προσπαθώ τα μάτια μου να τα κρατάω ανοιχτά, μέχρι να εισχωρησει η πρώτη ηλιαχτιδα από τις γριλιες του δωματίου, σκοτωνοντας κάθε φόβο μου και καθε χαμό σου.
Τα μάτια καίνε αλλα είναι ήρεμα.
Το φως γίνεται περισσότερο και οι κόρες των ματιών μου μεγαλώνουν προσπαθώντας να σε αντικρισουν.
Είσαι εκεί, σε κάθε νέα μέρα μου.
Είσαι εκεί, με το ίδιο χαμόγελο.
Είσαι εκεί, με την ίδια υπόσχεση.
Σου λέω καλημέρα και διωχνεις ότι υπολείμματα φόβου άφησε το φως της μέρας.
Παίρνω δύναμη από κάθε ανάμνηση σου, από κάθε υπόσχεση σου.
Σε περιμένω.
Σε πιστεύω.