Μην σε νοιάζει η απάντηση, αν εσύ είπες όσα είχες να πεις..
Γράφει η Μπάρμπυ Κορμαρή
Αποστολή μηνύματος ok. Απεστάλη. Παραδόθηκε.
Ακίνητη και με κομμένη την ανάσα κοιτάς την οθόνη του κινητού και περιμένεις. Σου πήρε ώρα για να γράψεις αυτό το μήνυμα. Κι ας ήταν μόνο δύο λέξεις. Δύο τόσες δα μικρές λεξούλες. «Μου λείπεις!».
Μέρες ολόκληρες παίδευες το μυαλό σου, προσπαθώντας να αποφασίσεις αν πρέπει να του γράψεις ή όχι. Αναρωτιόσουν αν θα θέλει να του στείλεις ένα μήνυμα, αν θα σου απαντήσει, αν θα χαρεί ή θα θυμώσει, αν… αν… αν… Κι άλλες σκέψεις μετά, μέχρι να βρεις τι θα του γράψεις, για να καταλήξεις τελικά στο πιο απλό, στο πιο ουσιαστικό, στην πιο μεγάλη αλήθεια σου. «Μου λείπεις!».
Πάει καιρός που δεν έχετε μιλήσει εσείς οι δύο. Δεν ξέρεις καν που είναι, πώς περνάει, αν σε θυμάται. Όμως εσύ τον σκέφτεσαι. Ακόμα. Και έχεις ακόμα τόσα να του πεις…
Είναι στιγμές που θυμώνεις με τον εαυτό σου, επειδή τον σκέφτεσαι. Παίζεις με το κινητό σου και συνεχώς γράφεις μηνύματα που δε στέλνεις ποτέ. Γράφεις και σβήνεις σκέψεις και αισθήματα και παραμένεις εγκλωβισμένη σε όλα εκείνα τα ανείπωτα.
Μόνο που σήμερα η σιωπή σε τρελαίνει. Δεν έχεις περιθώρια για άλλη αναβολή, δεν αντέχεις άλλο να σωπαίνεις. Είναι πολλές πια οι σκέψεις που σε παιδεύουν, πολλά τα συναισθήματα που σε πνίγουν, πολλές οι λέξεις που δεν έλεγες ως τώρα, μα ήρθε η ώρα να τολμήσεις να τις πεις. Και τόλμησες επιτέλους! Το έστειλες το ρημάδι το μήνυμα, έφυγε από σένα. Και τι περίεργο, σα να έφυγε ένα βάρος από πάνω σου. Σα να ξαλάφρωσε λιγάκι η ψυχή σου. Κι ας μη σου απαντήσει, δεν πειράζει. Στην τελική, δεν έστειλες το μήνυμα για να αναγκάσεις τον άλλον να μιλήσει. Το έστειλες για να εκφράσεις όσα νιώθεις, γιατί βαρέθηκες να κρύβεσαι πίσω από δειλές σιωπές, γιατί κουράστηκες να ακούς τις σκέψεις σου να στήνουν γλέντι στο μυαλό σου. Κι ας μην πάρεις ποτέ απάντηση, δε σε νοιάζει πια.
Αυτό που έχει σημασία είναι να μην αφήνεις τίποτα ανείπωτο. Μην κρατάς για σένα όλα εκείνα τα «μου λείπεις» που πονάνε, τα «σε θέλω» που σε καίνε, τα «σ’ αγαπώ» που γίνονται κραυγή. Μη χρωστάς συγγνώμες σε κανέναν, μη διστάσεις να ρωτήσεις όλα όσα σε καίνε, μη φοβηθείς να απαντήσεις σε όλα όσα δε σε ρώτησε ποτέ. Μη φοβάσαι την απόρριψη, μη σε αγχώνει η απάντηση, μην απογοητευτείς αν δεν απαντήσει καν.
Γράψε το μήνυμά σου χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς να επεξεργαστείς τα λόγια, χωρίς να λογοκρίνεις το περιεχόμενο. Άσε τα συναισθήματά σου να μπλεχτούν στις λέξεις σου και να γεμίσουν την οθόνη. Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο και στείλε όλα εκείνα που σε πνίγουν, όλα όσα δεν πρόλαβες να πεις, όλα όσα στοιχειώνουν τις νύχτες σου. Στείλε το μήνυμα και μη σε νοιάζει τι θα γίνει. Μην αναρωτιέσαι αν θα το διαβάσει ούτε πώς θα αντιδράσει. Στείλε το, για να πάψεις να το κουβαλάς μέσα σου. Για να μη σε βασανίζουν τα αν και τα μήπως. Για να μην έχεις αμφιβολίες κι απωθημένα. Για να ξέρεις ότι έκανες τα πάντα πριν πας παρακάτω. Στείλε το, κι ας μην πάρεις απάντηση ποτέ.