Γράφει η Μαρία Χριστοδούλου
Μεγαλώνουμε ε;
Αρχίζουν οι πρώτες ρυτίδες να κάνουν την εμφάνιση στο πρόσωπο, αρχίζουν τα πρώτα πειράγματα για την ηλικία.
Τριάντα και κάτι λέει.
Και όμως αυτός ο αριθμός που κάποτε και μόνο η σκέψη του με τρόμαζε, τώρα με κάνει να χαμογελάω.
Τριάντα και κάτι λοιπόν.
Το κοριτσάκι αρχίζει να μετατρέπετε σε μια ώριμη γυναίκα!
Αυτό το κοριτσάκι που έψαχνε συνεχώς απαντήσεις για το κάθε τι που συνέβαινε, που βασάνιζε το μυαλό του με κάθε άδικο, με κάθε εμπόδιο που έμπαινε στο δρόμο του, τώρα έγινε γυναίκα και έμαθε να κλείνει το μάτι σε κάθε πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει, κλείνει το μάτι και με τσαγανό και χαμόγελο, του δίνει να καταλάβει τι πάει να πει γυναίκα!
Το κοριτσάκι επέμενε να μένει σε σχέσεις και κοντά σε ανθρώπους, που δεν το σέβονταν και τόσο, που το πλήγωναν και το στενοχωρούσαν, μα η γυναίκα γυρνάει την πλάτη και φεύγει γιατί έμαθε πως δεν μπορεί να αλλάξει κανέναν και δεν εμμένει σε τελειωμένες καταστάσεις!
Το κοριτσάκι δεν ήξερε να ερμηνεύει αντιδράσεις, δεν ήξερε γιατί οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με περίεργους τρόπους, η γυναίκα όμως σε αναγνωρίζει με δύο ματιές!
Αυτή η γυναίκα λοιπόν, απολαμβάνει τα όμορφα κομπλιμέντα, δέχεται το ωραίο φλερτ! Τα μεγάλα λόγια και οι βαριές υποσχέσεις, ηχούν στα αυτιά της όσο όσο για να καταγραφούν, ώστε όταν αυτά γίνουν πράξεις θα σου δώσει τα εύσημα της και όταν αυτά ήταν απλά μια παραφουσκωμένη μπάλα την τρυπάει για να σκάσει απότομα!
Αυτή η γυναίκα των τριάντα και κάτι, αγαπάει το σώμα της, δέχτηκε τα ελαττώματα του και τα αγάπησε ως έχουν…αποδέχτηκε τον εαυτό της σταμάτησε να μακιγιάρετε σαν κλόουν και να ντύνετε σαν υπερπαραγωγή! Το ατού της πια είναι η προσωπικότητα της!
Νοιώθει περήφανη αυτή η γυναίκα των τριάντα και κάτι, οι ανασφάλειες του κοριτσιού συζητήθηκαν με τη γυναίκα και έγιναν καπνός, αφού αυτή επέμενε να τις διώχνει! Δεν φοβάται πια, έφτιαξε καλά το κάστρο της και μέσα πια θα μπει ο βασιλιάς του, αυτός ο ένας που θα καταφέρει να σκαρφαλώσει τα τείχη της!
Αυτή η γυναίκα διάλεξε επιλεκτικά ένα προς ένα τους ανθρώπους που θα είναι στη ζωή της από εδώ και μπρος και είναι μετρημένοι στο ένα χέρι!
Αυτή η γυναίκα έμαθε να διεκδικεί τα θέλω της, ξέρει που να δίνει το συναίσθημα της και έμαθε να σκουπίζει τα δάκρυα της!
Ας μην αφήνουμε το χρόνο που περνά να μας τρομάζει, τα χρόνια μας είναι οι σύμμαχοι μας και οι εμπειρίες μας, η σοφία της ζωής μας!
Join the discussion