Γράφει η Ζωή Τριανταφυλλοπούλου
Έχεις δίκιο το ξέρω, είσαι πιασμένος. Νιώθεις πολύ κουρασμένος ακόμη και για να κινήσεις τα μέλη σου. Το ανελέητο κυνηγητό της εβδομάδας σε ξεζουμιζει κυριολεκτικά. Στεγνώνει μέσα σου κάθε ρυάκι από συναίσθημα, κάθε πηγή για το κοντρα στο ρεύμα θέλω σου. Θες να γυρίσεις πλευρό και να χαθείς σ έναν ύπνο δίχως όνειρα.
Το μάτι ορθάνοιχτο όμως κοίτα το ταβάνι εδώ και ώρα. Το κινητό στο κομοδίνο αναβοσβήνει μετρώντας λεπτά για το ξημέρωμα ευτυχώς χωρίς ξυπνητήρι σημερα. Κυριακή βλέπεις…
Ξέρω ψυχή μου έχεις περάσει πολλά. Κι αυτή η εβδομάδα ζόρικη ήταν. Όπως και τόσες άλλες εδώ και πολύ καιρό. Λες και κάποιος από πάνω, από πέρα από κάπου τέλοαπαντων έξω από σένα έχει βαλθεί να δοκιμάζει τις αντοχές και τα όρια σου διαρκώς.
Κι εσύ στρατιώτης πιστός στη μάχη της καθημερινής επιβίωσης. Ανταποκρίνεσαι σχεδόν πειθηνια.
Και καλά όλα αυτά γιατί έτσι ορίζει η πεποίθηση σου για το είμαι, η ζωή σου όμως που ειναι;
Πού την έκρυψες, σε ποια σπηλιά την έκλεισες για να μην ακούς τις φωνές της;
Ποιον φόβο σου αγάπησες πάλι που λέει κι ένα τραγούδι κι η αγάπη σου για αυτόν κουκουλωσε την ανάγκη σου να ζεις όπως εσύ γουστάρεις;
Αλήθεια γουστάρεις κάτι να ζήσεις; θες κάτι πολύ κι αδημονεις γι αυτό ή μήπως ξέχασες πως ειναι η επιθυμία που βάζει πυρ στο μυαλο κι ανάβει φλόγα στην καρδιά; Σκέφτηκες άραγε μήπως η λησμονιά ήρθε γιατί φοβάσαι τάχα τα μάτια, τα αυτιά, την κριτική όλων αυτών γύρω σου που πολύ εύκολα τους αφήνεις να νομίζουν αυτό που εκείνοι βολεύονται μαζί σου;
Κι αν ξέχασες να γουστάρεις τι κάνουμε;
Δεν χάθηκε ο κόσμος αγαιη μου. Όχι ακόμη τουλάχιστον μια κι ανασαινουμε κι ανασταίνουμε, θεωρητικά τουλάχιστον, μέρες και στιγμές.
Τεντωσε το κορμι σου, έλα στο ύψος σου. Πάρε μια βαθιά ανάσα από αυτές που φουσκώνουν τα κατεβασμένα μέσα σου πανιά. Και δύο αν το χεις ανάγκη.
Είναι Κυριακή γαμωτο. Δικαιούσαι ένα διάλειμμα. Δικαιούσαι να μην πρέπει να κάνεις κάτι. Δικαιούσαι να θες..
Σήκω, ντύσου, γίνε Εσύ σήμερα, φορεσε το αγαπημένο σου άρωμα, σκάσε ένα χαμογελο στον καθρέφτη και φύγαμε…
Έλα να σε βγάλω βόλτα για καφέ εαυτε μου έχουμε να πούμε πολλά.
Κυρίως όμως να μου πεις, να σε “ακούσω’ με ζεστό καφέ και μουσική υπόκρουση θάλασσα!
Έλα έχει ωραία μέρα είναι Φθινόπωρο κι η φύση ανασυντασεται. Συντονίσου μαζί της.
Χωρίς ακλητα επιφωνήματα κι επικλήσεις στο θείο για ο, τι πάει ανάποδα και σου δυσκολεύει τη ζωή.
Εδώ η κόλαση εδώ κι παράδεισος μην το ξεχνάς Μπορείς να πήγαινορχεσαι κατά βούληση μόνο βρες τα δικά σου εισητηρια μην γέρνεις μόνο στην μια συνθήκη/κατεύθυνση γιατί έτσι πρέπει να φαίνεται ότι είναι…
Έλα μην αργείς, θέλω καφέ με τα μάτια σου παρέα…
Join the discussion