Ό,τι κι αν επιλέξεις, φρόντισε να μην χάσεις την αξιοπρέπειά σου.

Γράφει η Έφη Παναγοπούλου

Λένε πως η αξιοπρέπεια, σπανίζεις στις μέρες μας.
Πόσο θα ήθελα αυτό να μην ήταν αλήθεια. Νιώθω να είμαι από τους τελευταίους που πιστεύουν ότι είναι κάπου καλά κρυμμένη, και φοβάται να βγει. Καραδοκεί πίσω από δέντρα, μέσα σε σπηλιές, και περιμένει να ηρεμήσουν οι συνθήκες της ζωής μας, για να κάνει τη μεγάλη έξοδο!

Όπως λέει και ο Μοχάμεντ Μπουαζίζι «Η αξιοπρέπεια είναι μια πολυτέλεια που τη χαίρεται κανείς όταν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχει ξεπεράσει την ανάγκη».

Είναι τόσες πολλές οι καθημερινές μας ανάγκες, που χάνουμε καμιά φορά το δρόμο για την αξιοπρέπειά μας.

Έχουμε ανάγκη για φιλία, αγάπη, σεβασμό, ευγένεια, για ζωή ρε γαμώτο με το μεγάλο έρωτα μας, που ξεχνάμε τι σημαίνει αξιοπρέπεια.
Άλλωστε πώς να ζήσεις έναν μεγάλο έρωτα, όταν δεν έχεις μεγάλη ψυχή και συναισθήματα;
Πώς περιμένεις μια δυνατή φιλία, όταν γύρω σου ακούς κουτσομπολιά που στο τέλος τα ενστερνίζεσαι; Όταν από μόνος σου δεν ψάχνεις την αλήθεια και προσβάλλεις, πώς αναζητάς το σεβασμό και την ευγένεια;
Όταν πληγώνεις, θίγεις, εξευτελίζεις τους γύρω σου, ακόμα και ανθρώπους που σε έχουν στηρίξει στη ζωή σου..

Για ποια αξιοπρέπεια μιλάς, όταν έχεις συνέχεια στο μυαλό σου να ικανοποιείς τις ανασφάλειές σου;
Αξιοπρέπεια, είναι η αίσθηση που έχει ο άνθρωπος ότι είναι σεβαστός, ότι έχει αξία! Κι αξιοπρέπεια είναι ο αυτοσεβασμός, η ανωτερότητα.. αλλά όχι και ο άκρατος εγωισμός!

Ό,τι θεωρεί ο καθένας αξιοπρεπές, ίσως διαφέρει. Ο καθένας, έχει κανόνες και όρια.

Στον έρωτα αξιοπρέπεια για κάποιον, είναι να χωρίσει, για να μην ξεφτιλίζει ποτέ το άτομο που πέρασε μαζί του τόσες στιγμές και για άλλον, η σιωπή!

Μεγάλη έννοια η αξιοπρέπεια, με τεράστιο απόηχο.
Μα στο τέλος της μέρας, αξιοπρέπεια, είναι η καθαρή συνείδηση. Τα καθαρά λόγια και οι καθαρές καρδιές, γεμάτες αγάπη, αυτοσεβασμό κι ανωτερότητα.

Κι αν τύχει ποτέ και την χάσεις, στο δρόμο σου να ξέρεις είναι κάπου κρυμμένη και σε περιμένει, να βγει μόλις είσαι έτοιμος!

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.»

ΚΑΒΑΦΗΣ