Όσα κι αν ήξερα, τα ξέχασα κοντά σου
Γράφει η Γεώρα
Νόμιζα πως ήξερα. Πριν, πριν από εσένα. Προτού εσύ εμφανιστείς στη ζωή μου. Προτού τα μάτια μου αντικρίσουν τα δικά σου! Προτού φυλακιστώ εκεί, νόμιζα πως ήξερα τι πάει να πει αγάπη. Είχα μια ιδέα για το πώς είναι και το πώς σε κάνει να νιώθεις. Είχα μια ιδέα για το πώς είναι η αγάπη. Έτσι πίστευα. Μέχρι τότε, όμως διαπίστωσα πως δεν ήξερα τίποτα.
Δεν ήξερα τι πάει να πει αγάπη, τι πάει να πει αγαπάω με ένα άλλον τρόπο. Ξέρεις, με εκείνον που η καρδιά και το μυαλό σου βρίσκονται σε μία εκπληκτική συνεργασία. Δεν είχα νιώσει τόσο διαφορετικά όμορφα. Όλα ανατράπηκαν, προς το καλύτερο. Και αυτό το έκανες εσύ!
Μέσα από τα μάτια σου είδα την αγάπη και ότι εκείνη αγκαλιάζει. Μέσα από τα μάτια σου, πίστεψα ξανά στην αγάπη. Μέσα από τα μάτια σου εμπιστεύτηκα τον εαυτό μου, γιατί κατάφερα και είδα εμένα μέσα από εσένα. Είδα εμένα γεμάτη από αγάπη. Και ήμουν διαφορετική! Και όλα ξεχάστηκαν με μιας. Και όλα διαγράφηκαν. Κενές σελίδες δημιουργήθηκαν και ήταν έτοιμες να δεχτούν προτάσεις πάνω τους που θα μιλούσαν για την αληθινή αγάπη.
Μέσα από εσένα όμως δεν είδα μόνο εμένα, αλλά κατάφερα και να με αγαπήσω πιο πολύ. Διότι η αγάπη, ναι, όταν σταθείς τυχερός και αγγίξεις λίγη στα ακροδάχτυλά σου, σε κάνει έναν πιο όμορφο άνθρωπο. Σε κάνει να είσαι αληθινός και φανερώνει στην επιφάνεια την καλύτερη εκδοχή του “είναι” σου!
Δεν φοβάμαι να πω, πως “όσα και αν ήξερα, τα ξέχασα κοντά σου” και δεν με πειράζει καθόλου αυτό! Ίσα ίσα χαίρομαι, χαίρομαι που η ματιά μου έπεσε πάνω στην δική σου! Χαίρομαι που αιχμαλωτίστηκα εκεί! Και εκείνη η ματιά σου, ενέπνεε και εμπνέει σιγουριά και ασφάλεια. Δεν έχεις μόνο την δική σου σιγουριά και την ασφάλεια, που εσύ δημιουργείς για σένα! Απλά είναι διαφορετικά τώρα, γιατί όταν κάποια στιγμή λυγίσεις , γιατί πάντα θα υπάρχει κάποια στιγμή που θα λυγίσεις – είμαστε άνθρωποι μην το ξεχνάς αυτό – εγώ έχω τώρα και εσένα, να σταθείς εκεί δίπλα μου και να μου πεις με ένα σου βλέμμα και μια αγκαλιά πως είσαι εδώ για μένα, χωρίς να με ρωτήσεις, γιατί τα μάτια μου είναι κλαμμένα!
Και εγώ εκείνο το βλέμμα σου, εκείνα τα μάτια σου τα έχω σαν φυλαχτό. Μην με ρωτήσεις γιατί, ίσως να επειδή φανερώνουν την αλήθεια. Ίσως γιατί είδα και εμένα σαν κομμάτι σου. Ίσως γιατί απλά, η αγάπη που μου έδειξες να κατοικεί στον τρόπο που με κοιτάζεις!