Τους ανθρώπους να τους αγαπάς, μ’όλες τις αποχρώσεις, μ’ όλα τα καλά και τα κακά τους..

Γράφει η Ελένη Σάββα

Κοίτα, εκεί, εκεί ψηλά. Το βλέπεις; Το ουράνιο τόξο, το βλέπεις; Έβρεχε πριν και σε σκεφτόμουν! Έλεγα δεν γίνεται, πρέπει να σου δείξω το ουράνιο τόξο αμέσως μετά την μπόρα.
Το βλέπεις το κόκκινο, το κίτρινο, το μπλέ; Τα βλέπεις, σίγουρα. Είναι τόσο εμφανή. Θέλω όμως να κοιτάξεις καλύτερα. Κοίτα. Κοίτα πιο βαθιά! Το βλέπεις το βιολετί; Το πράσινο; Το πορτοκαλί μπορείς να το διακρίνεις;
Να, τώρα με όλα αυτά, είναι ακόμα πιο όμορφο! Ακόμα πιο απολαυστικό. Και πιο ζωηρό. Κρύβει μέσα του όλη τη ζωή!
Έτσι να κοιτάς τον κόσμο, μ’ακους; Έτσι. Με όλα του τα χρώματα! Τα πάνω πάνω τα βλέπεις εύκολα. Τα άλλα πρέπει να ψάξεις. Να τα ψάχνεις για να μπορείς να δημιουργήσεις το σύνολο.
Έτσι να αγαπάς τους ανθρώπους. Στο σύνολό τους, στο ολόκληρό τους. Να τους αγαπάς με όλα τα χρώματα τους. Να τους αγαπάς με τα καλά και τα κακά τους! Να τους αγαπάς τόσο πολύ που να μπορείς να δεις βαθιά μέσα τους.
Κι εσύ, να έχεις κάποια χρώματα κρυμμένα. Όπως το ουράνιο τόξο. Να αφήνεις κάτι που οι άνθρωποι να πρέπει να ανακαλύψουν. Να τους αφήνεις να έχουν για κάτι να παλέψουν.
Κάτι χρώματα κάνουν την διαφορά! Να την παρατηρείς την φύση! Σου μαθαίνει να ζεις. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, σου το λέω συνέχεια. Καθετί μοναδικό, όμορφο, καθετί αξίζει αγάπη. Αξίζει όλη σου την αγάπη!
Να μη φοβάσαι να ψάξεις. Να μη φοβάσαι να αφήνεις τους υπόλοιπους να ψάχνουν! Είναι όμορφες οι περιπέτειες. Να τις ζεις και να τις απολαμβάνεις. Να ανακαλύπτεις κάθε χρώμα σιγά σιγά και με προσοχή. Να βλέπεις τα κακά αλλά να ψάχνεις πάντα καλύτερα για να βρεις τα θετικά. Μονάχα έτσι θα μπορείς να χαμογελάς. Όλα θα πάνε καλά!