Την αγάπη την χάνεις, όταν αδιαφορήσεις γι’αυτή..

Γράφει η Γεώρα

Πώς μπορούμε να χάσουμε την αγάπη; Καλή ερώτηση. Ίσως να την έχουμε χάσει ήδη. Ίσως πάλι όχι! Κάπου να βρίσκεται κρυμμένη μέσα μας και να περιμένει να αναζωπυρωθεί.
Μα χάνεται η αγάπη; Χάνεται! Χάνεται όταν πάψεις να διεκδικείς τον άνθρωπό σου. Χάνεται από τη στιγμή που σου περάσει σαν σκέψη, πως είναι το δεδομένο σου.
Το στανταράκι σου. Με το που πεις, « ποιος/α να με αφήσει; Αποκλείεται!» Εκεί έχεις χάσει το μισό από τον άνθρωπό σου. Τον άλλον μισό τον χάνεις στην πορεία, όταν πάψεις να νοιάζεσαι, να προστατεύεις, να αγκαλιάζεις, να παλεύεις. Όταν πάψεις να τον διεκδικείς όπως πρώτα.
Φεύγει εκείνος και μαζί παίρνει και την αγάπη. Και που πάει η αγάπη όταν χάνεται; Πού ταξιδεύει έτσι πληγωμένη ; Πώς φροντίζει τον εαυτό της, τις πληγές της; Πώς χαμογελάει στον πόνο που νιώθει; Πώς σηκώνει το κορμί της το πρωί; Και τι έχει ανάγκη εκείνη τη στιγμή; Μια στιγμή που θα της χαρίσει πνοή ζωής, θα μιλήσει με οίκτο και αντοχή.
Και με ξανά ρωτάς, πώς μπορούμε να χάσουμε την αγάπη; Χάνουμε την αγάπη, όταν αποφασίσουμε να κυριαρχήσει μέσα η απεραντοσύνη της αδιαφορίας και η κενότητα της εποχής που σου πουλάνε κρύα συναισθήματα, νεκρά από ευαισθησία και εσύ τα αγοράζεις λες και σου προσφέρουν το χρυσάφι όλης της Γης!