Στο “γιατί” της προδοσίας, μην ψάχνεις απάντηση.
Γράφει η Αριάδνη.
Γιατί. Είναι απίστευτο αλήθεια το πόσο εκνευριστική μπορεί να γίνει μια τόσο μικρή λεξούλα. Σε τι αδιέξοδα μπορεί να σε οδηγήσει, όταν υπάρχει μόνο σε επιτακτικές ερωτήσεις και έχει εξαφανιστεί από αιτιολογικές απαντήσεις.
Είναι αυτά τα γιατί που ψάχνεις, όταν προσπαθείς να διαχειριστείς μια προδοσία. Μια προδοσία από έναν άνθρωπο που αγαπάς, που εμπιστεύεσαι και που σου είναι αδιανόητο να πιστέψεις τον τρόπο που σου φέρθηκε. Μια προδοσία που, όταν συμβαίνει, γκρεμίζει τα πάντα μέσα σου και νομίζεις πως μόνο αν βρεις γιατί έγινε, θα μπορέσεις να σώσεις κάτι, έστω μικρό, ελάχιστο, αλλά κάτι.
Και γυρίζεις μέσα στο λαβύρινθο του μυαλού σου ψάχνοντας απεγνωσμένα για απαντήσεις. Προσπαθώντας να καταλάβεις γιατί σε χρησιμοποίησε και σε άδειασε με τον χειρότερο τρόπο. Γιατί δεν σεβάστηκε ό,τι ζήσατε τόσα χρόνια και τα ξεφτίλισε όλα, τα εξαφάνισε, τα έκανε να φαίνονται τόσο μικρά, τόσο ασήμαντα. Ασήμαντα. Τη ζωή σου ρε συ, τα χρόνια σου, ασήμαντα;
Και γίνεσαι έξαλλη και θέλεις να τον βρίσεις, γιατί έπεσε τόσο πολύ στα μάτια σου, γιατί δεν σου άφησε τίποτα να πιαστείς και να πεις ότι άξιζε. Δεν γίνεται όμως, κάτι πρέπει να άξιζε. Δεν μπορεί να είσαι τόσο ηλίθια και να χάρισες όλη σου την αγάπη σε έναν άνθρωπο που δεν άξιζε τίποτα. Ψάξε, ψάξε, πρέπει να βρεις κάτι να δικαιολογήσεις εκείνον για την συμπεριφορά του κι εσένα γιατί τον αγαπάς τόσο πολύ.
Κι όσο ψάχνεις, τόσο τα ανελέητα “γιατί” συνεχίζουν να εμφανίζονται από παντού και να σε οδηγούν σε μονοπάτια απάτητα και σκοτεινά. Κι εσύ να προχωράς και να καταλήγεις σε αδιέξοδα. Και να ξεκινάς την αναζήτηση από την αρχή, γιατί χρειάζεσαι τις απαντήσεις, πρέπει να τις βρεις, πρέπει να μπορέσεις να σώσεις κάτι.
Μέχρι που κάποια στιγμή μένεις με το βήμα μετέωρο. Έντρομη συνειδητοποιείς πως αν το κάνεις, θα βρεθείς στην αντίπερα όχθη. Ένα ακόμη γαμημένο “γιατί” και θα χρειάζεσαι ψυχοφάρμακα για να συνέλθεις. Και τότε ο φόβος γίνεται η σωτηρία σου, η λύτρωσή σου. Σαν να σου δίνει μια γερή γροθιά και να σε πετάει έξω από τις δαιδαλώδεις σκέψεις σου.
Το ένστικτο της επιβίωσης σε κάνει ξαφνικά να βρεις τη μια και μοναδική απάντηση που ψάχνεις: Γιατί έτσι!
Γιατί έτσι ήθελε, γιατί έτσι του προέκυψε, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Γιατί έτσι.