Γράφει η Δώρα Βλαχοπούλου
Όνειρα. Και μόνο που διάβασες την πρώτη λέξη σκέφτεσαι «τι λέει και αυτή τώρα;». Κι όμως, όνειρα.
Όνειρα μικρά, όνειρα μεγάλα, χρωματιστά, πλεγμένα με πολύχρωμες σατέν κορδέλες και μυρωδιά ροδόνερου. Αφού, λοιπόν, σου τράβηξα την προσοχή, πες μου, πόσο καιρό έχεις να κάνεις αληθινά όνειρα;
Απάντησε στην προηγούμενη ερώτηση, μη διστάζεις, ούτως ή άλλως δε θα σε ακούσω.
Λοιπόν, τα όνειρα δεν ανήκουν απλώς στους μικρούς μας φίλους. Αυτό βάλε το καλά στο μυαλό σου.
Συνήθως εμείς, οι μεγάλοι, οι ορθολογιστές και οι ρεαλιστές, αποφεύγουμε αυτή τη λέξη, δεν την αναφέρουμε συχνά. Μένει, κατά κύριο λόγο, σε ένα μικρό κουτάκι μέσα στον εγκέφαλό μας και τη θυμόμαστε μόνο όταν κλείνουμε τα μάτια μας. Εκεί δηλαδή, που νιώθουμε ασφαλείς, μακριά από τα επικριτικά βλέμματα των άλλων, των άλλων των «μεγάλων». Γιατί η λέξη δεν ακούγεται τόσο σοβαρή και «ενήλικη»…
Δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας, έτσι δε νομίζεις;
Για θυμήσου λοιπόν. Η ζωή δεν έχει μονάδα μέτρησης. Το μόνο που πραγματικά γνωρίζεις για εκείνη είναι η αρχή της. Το τέλος της δεν είναι ημερολογιακά προδιαγεγραμμένο. Εσύ πως γίνεται να το ξέρεις και να υπολογίζεις με βάση αυτό; Η ζωή μετριέται σε στιγμές και από αυτές έχεις μπόλικες.
Ζεις κάθε μέρα, όχι μόνο μία φορά. Κάθε μέρα σηκώνεσαι το πρωί και αποφασίζεις να κάνεις τα όνειρά σου στην άκρη για λίγο ακόμη και λίγο ακόμη και λίγο ακόμη, έως ότου το λίγο ακόμη γίνεται πολύ. Και το πολύ ποτέ.
Λοιπόν, τα όνειρα δεν κάνουν λάθη, οι άνθρωποι κάνουν. Οι άνθρωποι, όπως εσύ και εγώ, που θεωρούμε ότι τα όνειρα είναι μικρά σύννεφα καπνού.
Μικροί άυλοι σχηματισμοί, οι οποίοι είναι πασπαλισμένοι με πολλή χρυσόσκονη, για να δύνανται να πραγματοποιηθούν.
Ξεχνάμε όμως, πως τα μεγαλύτερα κατορθώματα ήταν κάποτε όνειρα.
Όνειρα μεγάλα, παράλογα και εντυπωσιακά.
Κανείς δεν σου υποσχέθηκε πως η ζωή είναι εύκολη. Κάθε ξεκίνημα απαιτεί πυγμή και πίστη. Πιστεύεις, άραγε, στον εαυτό σου;
Βασικό ερώτημα. Ερώτημα, το οποίο θα έπρεπε να το απαντάμε καθημερινά!
Όσο γεμίζεις το μυαλό σου με φόβους, δεν αφήνεις χώρο για τα όνειρα.
Τα όνειρα σου είναι οι καθοδηγητές σου στη ζωή. Να ξυπνάς κάθε ημέρα και να κάνεις κάτι για εκείνα. Μην γυρνάς και κοιτάς τα χαμένα όνειρά σου, γιατί η πικρή αλήθεια είναι πως δεν πάσχισες για αυτά. Μπορείς να τρέξεις μακριά από όλα και όλους, αλλά από αυτό που κουβαλάς μέσα σου δε θα ξεφύγεις ποτέ.
Αφήσαμε τους εαυτούς μας να αιωρηθούν στη λήθη του χρόνου και πετάξαμε τις ευθύνες στους περαστικούς.
Τελικά σήμερα τόλμησες, ή το βλέπουμε πάλι για αύριο;