Πώς το πάμε τώρα από την αρχή;
Γράφει η Λάουρα Σαργέντη
Κι εκεί που πίνω το καφεδάκι μου στο γνωστό μαγαζάκι της Μαβίλη…
– Καλησπέρα! Έρχεσαι συχνά εδώ;
Το βλέμμα ξεκολλάει βιαστικά από την οθόνη του κινητού. Κοιτάζω έντρομη μια χαρούμενη φατσούλα. Τι φάση; Κατ’ αρχήν γιατί είσαι χαρούμενος; Πολλά Xanax, ε; Αλλά μισό, κάτι ακούω. Ένα νοσταλγικό καμπανάκι χτυπάει σαν το κουδούνι του σχολείου, που με καλεί να μπω στη τάξη. Αλλά, εάν έχουμε διαγώνισμα; Έχω ανασφάλεια, δεν μπορώ. Και δεν πρόλαβα να διαβάσω. Είχα φάει κόλλημα χθες στα social. Μήπως να κάνω κοπάνα; Έχω κάνει και πολλές απουσίες, έχω βάλει και μερικά κιλάκια. Τι να κάνω; Πάντως αυτά τα μάτια, κάτι μου θυμίζουν. Άστα, τόσα χρόνια ψυχανάλυση, πάνε χαμένα έτσι απλά, σ’ ένα λεπτό. Να στείλω μήνυμα στον coach μου! Όχι, λοιπόν θα πάρω βαθιές ανάσες και θα χαλαρώσω, Ομμμμ. Δεν έχω χρόνο να κάνω κι ένα risk management βρε αδελφέ! Κι αυτός ο τρελός, πως μου μίλησε; Γνωριζόμαστε κι από χθες; Τι θράσος; Να μπω σε κανένα app να τσεκάρω το προφίλ του;
– Συγνώμη κοπελιά, για να μην νομίζεις ότι στην πέφτω κι όλας, μια έρευνα κάνω για τα καταστήματα εστίασης στην περιοχή.
Ε, τώρα τι κατάλαβες. Όχι πες μου!
Προσωπικά λέω να κλείσεις το κινητό ή τέλος πάντων άστο στην άκρη και απόλαυσε τη στιγμή. Άγγιξε τα πράγματα τους ανθρώπους. Μίλα! Νοιώσε! Μάθε! Αφέσου ν’ απολαύσεις «το αεράκι» στο κατάστρωμα του πλοίου, που σου παίρνει να μαλλιά και σου χαλάει την κουπ, αλλά ποιος νοιάζεται. Εσύ πας ταξίδι!
Θυμάσαι πόσο σ’ άρεσε να κοιμάσαι στην αγκαλιά του; Να μοιράζεστε το φαγητό; Να βλέπετε σειρές; Να πηγαίνετε εκδρομές; Να κάνετε όνειρα; Να ακούς τη φωνή του στο τηλέφωνο; Να σε περιμένει σπίτι; Να κάνετε έρωτα; Να απολαμβάνεις την μοναδική του μυρωδιά;
Και ναι, όλες οι μέρες δεν είναι ίδιες κι αυτό είναι και το ωραίο. Αλλά ξέρεις κάτι! Μίλα!!! Όχι στον coach σου, όχι στον Ψυ σου, όχι στους facebookόφιλους. Μίλα στον άνθρωπό σου! Μόνο εσείς οι δύο γνωρίζεται την αλήθεια σας κι έχετε ένα υπέροχο κοινό που το δημιουργήσατε εσείς, μαζί. Την αγάπη. Μην το ξεχνάς!
Να ζεις τη στιγμή! Πραγματικά! Χωρίς emoji και μηνύματα με καρδούλες και γατούλες. Και σταμάτα να πνίγεις την ανασφάλεια σου σε δήθεν γκομενάκια από τα social. Μην ζηλεύεις την επίπλαστη ομορφιά και τα πλούτη. Ούτε τους κινηματογραφικούς έρωτες που ζουν αιώνια. Ζήσε απλά.
Το καλύτερο 5άστερο είναι εκείνο στην αμμουδιά, κάτω από τον έναστρο ουρανό του Αυγούστου.
Θυμάσαι;
Εκεί που το μαζί έχει αξία. Εκεί που το «για πάντα», κρατάει μια στιγμή, αλλά για Πάντα. Απόλυτα μαζί, γιατί γίνατε ένα, αναπόσπαστο κομμάτι της αστερόσκονης. Εκεί που με φόβο, μπήκες και κολύμπησες σε μια μαύρη θάλασσα, που όταν την άγγιξες, αυτή σε στόλισε με φωτεινό πλανγκτόν. Την αγάπη.
Και ναι, μπορεί να μην ήταν αυτός ο άνθρωπός σου. Αλλά μην σταματάς να ταξιδεύεις. Έχεις πολλά λιμάνια ακόμα να ανακαλύψεις. Αφέσου. Τι λες, πάμε από την αρχή;