Ξέρετε τι πεθύμησα; Πεθύμησα έναν άνθρωπο που μένει!
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Ξέρετε τι πεθύμησα;
Πεθύμησα έναν άνθρωπο που μένει!
Πεθύμησα έναν άνθρωπο που να έχει κάτι από εμένα, κάτι από τους παλιούς, τους βίντατζ, τους παλιακούς με την ωραία έννοια, που ήξεραν να μένουν και δεν ήξεραν να φεύγουν.
Πεθύμησα σας λέω έναν άνθρωπο που όπως σήμερα, έτσι και αύριο θα είναι πάλι εδώ.
Έναν άνθρωπο που η αγκαλιά του, όσο κι αν αυτό που λέω έχει μέσα του λίγη ουτοπία, θα είναι δεδομένη.
Έναν άνθρωπο που όταν θα ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου για να μπω, αυτός θα είναι εκεί και θα με περιμένει, δεν θα τον ψάχνω.
Έναν άνθρωπο που θα αφήνει τα πράγματα του στην θέση τους, κι όχι έναν άνθρωπο που θα τα μαζεύει σε κάθε τσακωμό και διαφωνία μας.
Έναν άνθρωπο που είτε είμαστε καλά είτε έχουμε μαλώσει, θα έρχεται να πλαγιάζει μαζί μου στο κρεβάτι, κι ας του έχω νεύρα, κι ας μου έχει νεύρα, κι ας μου γυρνάει την πλάτη του γιατί είναι θυμωμένος, έναν άνθρωπο που πάντα θα είναι εκεί για να τα ξανά βρούμε στις διαφωνίες μας.
Πεθύμησα πολύ έναν άνθρωπο που θα μένει!
Ακόμη και στα δύσκολα μου.
Ακόμη και στα ζόρικα μου.
Ακόμη κι όταν θα έχω τις μαύρες μου, τα άσχημα μου, τα κάτω μου.
Ακόμη και όταν εγώ θα του λέω φύγε, χωρίς να το εννοώ γιατί με πιάνει η μαλακία μου, γιατί τα έχω προς στιγμήν χαμένα, γιατί δεν είμαι στα καλά μου και μου φταίνε όλα εκείνη την στιγμή, να μου απαντάει, “Ηρέμησε, πάρε τον χρόνο σου, εγώ ρε βλάκα δεν ήρθα για να φύγω, ήρθα για να μείνω”.
Πεθύμησα σας λέω ένα άνθρωπο που θα μένει.
Που θα έχει το μαζί προτεραιότητα κι όχι το εγώ του.
Που θα υποχωρεί, (προσέξτε τι είπα, υποχωρεί είπα, δεν είπα αποχωρεί), όχι από αδυναμία, αλλά από δύναμη.
Που θα μου μιλάει για το για πάντα και θα εννοεί την κάθε λέξη και το κάθε γράμμα του, χωρίς αστερίσκους, προϋποθέσεις, συναλλαγές κι ανταλλαγές.
Ξέρεις τι πεθύμησα σου λέω ρε αδερφέ;
Πεθύμησα γαμώτο έναν άνθρωπο που θα μένει…
Πεθύμησα με όλη την ψυχή μου έναν άνθρωπο σταθμό κι όχι ένα τραίνο ακόμα. Έναν άνθρωπο λιμάνι κι όχι ένα πλοίο που θα με σκυλοπνίγει και θα αποχωρεί. Έναν άνθρωπο προορισμό κι όχι έναν άνθρωπο μικρή βολτούλα κι ύστερα πάμε για άλλα.
Πεθύμησα ρε πούστη μου έναν άνθρωπο, που σαν κι εμένα, έτσι κι αυτός, θα μισεί το φεύγω και θα αγαπάει το μένω. Θα μισεί το πετάω και θα αγαπάει το φτιάχνω. Θα μισεί την παραίτηση και θα αγαπάει την επιμονή.