Να είσαι εκεί που αναγνωρίζουν την αξία και την προσφορά σου!
Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Πολλές φορές ακούμε τη φράση: «κάποια στιγμή θα έρθεις στα λόγια μου, αλλά τότε θα είναι αργά» ή εναλλακτικά « όταν καταλάβεις τι έκανες, τα πάντα θα έχουν χαθεί». Τέτοιες φράσεις λέγονται όταν αισθανόμαστε αδικημένοι από την συμπεριφορά κάποιου και προσπαθούμε να τον «ταρακουνήσουμε», να του δείξουμε το λάθος του και εν τέλει να «δικαιωθούμε».
Ας μιλήσουμε λίγο όμως για αυτή την δικαίωση και το κατά πόσο μας βοηθά ή μας κρατά πίσω. Με άλλα λόγια είναι ωφέλιμο για την ψυχική μας υγεία, να περιμένουμε ο άλλος να «έρθει» στα λόγια μας; Σίγουρα όχι. Η κοινωνία, όπως έχουμε ξαναπεί, αποτελεί ένα μωσαϊκό ανθρώπινων συμπεριφορών. Είναι πολύ πιθανό κάποιοι να μας αδικήσουν ή να μην μας φερθούν με τον τρόπο που θα θέλαμε (ή θα έπρεπε) να φερθούν. Είναι λογικό. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας, τους παράγοντες που συνετέλεσαν σε αυτό. Κακοί συμβουλάτορες, συκοφαντίες, λανθασμένη-θολή κρίση; Πολλά μπορεί να υφίστανται.
Το ότι κάποιοι δεν εκτίμησαν τα λόγια μας, ή δεν μας φέρθηκαν όπως θα θέλαμε, είναι γεγονός που δεν μπορεί να αλλάξει. Η στάση μας όμως πάνω σε αυτή την αδικία, μπορεί. Αν ζούμε με τη σκέψη ότι κάποια στιγμή θα καταλάβουν και θα μας «παραδεχτούν», αυτό από μόνο του είναι σφάλμα. Γιατί; Γιατί μας πάει πίσω και δεν προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό στη ζωή μας. Τι να το κάνουμε, αν κάποιος, μας παραδεχτεί μετά από 2, 5 ή 10 χρόνια; Θα αλλάξει η ζωή μας; Θα υπάρξει ένας αόρατος δικαστής που θα μας πει: «συγχαρητήρια δικαιώθηκες»; Όχι βέβαια.
Δεν έχει καμία (μα καμία) σημασία, η εκ των υστέρων αναγνώριση. Είναι άνευ ουσίας. Το θέμα είναι να μην φτάσεις στο σημείο να αδικηθείς από έναν άνθρωπο. Όταν αυτό γίνει, απλά τον διαγράφεις και πας παρακάτω. Το αν θα σε αναγνωρίσει ή θα σε δικαιώσει, κατόπιν εορτής, δεν σου προσφέρει απολύτως τίποτα. Φυσικά, αναφερόμαστε σε όλες τις σχέσεις, φιλικές, επαγγελματικές και ερωτικές.
Αυτό που μετρά, είναι να είσαι εκεί που αναγνωρίζουν την αξία και την προσφορά σου. Τα κατόπιν εορτής να μην σε νοιάζουν. Κοίτα να είσαι εντάξει εσύ με την συνείδησή σου, γιατί, στο τέλος της ημέρας, μόνο σε αυτή λογοδοτείς. Μην την βαραίνεις, με ανούσιες «δικαιώσεις». Ξέρεις ποιος είσαι και τι αξίζεις. Τώρα αν κάποιος δεν το κατάλαβε, ή το κατάλαβε αργά, είναι πραγματικά πρόβλημά του.