Μόνο μια φορά, ούτε για μια φορά..
Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός
Μέσα σε κάθε παρακείμενο συναίσθημα βρίσκονταν πάντα μια έκπληξη η οποία διαχωριζόταν σε κάθετη και οριζόντια τροχιά.
Η θέλησή τους χτίζονταν από το συναίσθημα του αγαπώ, μα απόμακρα στεγάζονταν το θέλω να σε δω.
Στην οριζόντια θέση μονοκατοικούσα στα κόκκινα χείλη σου και ρέμβαζα την θέα των ματιών σου.
Άντεχα το μακριά σου και έπλεκα ιστούς φεύγοντας μέχρι να ξαναγυρίσω.
Κάθε φορά κι άλλο λίγο μέχρι να σε αγκαλιάσω και μόλις σε αγκάλιαζα οπισθοδρομούσα.
Δεν έφτανε.
Δεν αρκούσε.
Κι όμως κάθε φορά χρονοκαρτερούσα για την επόμενη που την έπνιγε το άγριο πάθος, που φλεγόμενοι μοιραζόμασταν τις λιγοστές ετούτες ώρες.
Στην κάθετη θέση εκεί που θρυμματιζόμουν και δεν με άφηναν όλα τα πρέπει να σε ξελαχταρίσω.
Μόνο για μια φορά.
Ούτε για μια φορά.
Υπογείωνα ότι πιο ρομαντικό κάνοντας σενάρια μυστικοπάθειας και δεν μου τα μαρτυρούσα.
Όλα μέσα μου κάθετα, όλες οι γραμμές εμπόδια το ένα έτρεφε το άλλο κι εγώ τα στόλιζα με την σιγουριά της αδιαφορίας.
Βλέπεις φλερτάραμε αγναντεύοντας το πέλος.
Συναισθήματα αρχής το ένα δίχως τέλος.
Σε ποια τροχιά να σε κατατάξω αγάπη μου;
Κάθετη ή οριζόντια δυστυχία…