Μια καραντίνα μαζί σου αγάπη μου, και μια ζωή ακόμα! 

Γράφει ο Κώστας Καρύδης

Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν αναρωτήθηκε κάποια στιγμή αν έχει πάρει στη ζωή του τις σωστές επιλογές. 
Αν τα ρίσκα που πήρε άξιζαν, αν αυτά που άφησε πίσω του καλώς τα άφησε. 
Κι έρχεται ένας ιός, να τα τακτοποιήσει όλα. Να απαντήσει σε όλες τις αναπάντητες ερωτήσεις που δεν έκανες. 

Καραντίνα τη λένε και στην πραγματικότητα, είναι καραντίνα στις επιλογές σου για να τις επανεξετάσεις μια μια. 

Σε ένα σπίτι, με πόρτες κλειστές, χωρίς να μπορείς να ξεφύγεις από τις επιλογές σου.
Να είναι εκεί μπροστά σου το πρωί που ξυπνάς. Να λες καλημέρα, είτε στον άνθρωπό σου, είτε στη μοναξιά σου. 
Να πέφτεις σε κάθε βήμα πάνω του, να τον κοιτάς σε κάθε ματιά. 

Να πρέπει να συνεννοηθείς, να ανεχθείς, να αντέξεις, να επιμείνεις. 
Μα τις επιλογές σου δεν θα έπρεπε να τις ανέχεσαι. Στις επιλογές σου δεν θα έπρεπε να εμμένεις και να επιμένεις, αλλά να ζεις άνετα μέσα τους. 

Κι εγώ αγάπη μου, 14 χρόνια μετά, μια μετανάστευση και πολλές καμμένες γέφυρες μετά, έχω να σου πω πως είσαι η επιλογή για την οποία δεν χρειάστηκε λεπτό να ανεχτώ. Είσαι η επιλογή που λέω καλημέρα το πρωί και χαμογελάω. Περνάμε το χρόνο μας αγκαλιά, γυρίσαμε στα χρόνια μας τα πιο ξέγνοιαστα ακόμα και μέσα σε αυτό το γκρι που μας έχει πνίξει. 

Δεν ψάχνω πόρτα να φύγω. Δεν χρειάζομαι χρόνο μακριά σου. Δεν χρειάζομαι απόσταση ή χώρο. 

Μια καραντίνα μαζί σου αγάπη μου, και μια ζωή ακόμα! 

Άξιζε(ς).