Γράφει η Ελένη Σάββα
Μήπως είσαι ευτυχισμένος και δεν το ξέρεις;
Μήπως η ζωή είναι όμορφη μα εσύ κλείνεις τα μάτια γιατί δεν θέλεις να το δεις;
Ίσως. Στους ανθρώπους αρέσει να κλείνονται στο καβούκι τους… Βολεύονται. Για κάποιο περίεργο λόγο, τους αρέσει να πονάνε. Αγνοούν όσα έχουν γύρω τους, κι αν ο ουρανός έχει ουράνιο τόξο, αυτοί εστιάζουν ακόμα στις λάσπες.
Όταν ξυπνάνε το πρωί, συνηθίζουν να αγνοούν το φως του ήλιου και το δροσερό αεράκι. Ούτε που τους περνά από το μυαλό να κοιτάξουν λίγο γύρω τους και να απολαύσουν εκείνα τα πέντε λεπτά πριν αρχίσει η μέρα τους. Οι άνθρωποι… Περίεργα όντα!
Εσύ; Αναρωτιέσαι ποτέ τί είναι ευτυχία; Ίσως την ψάχνεις κι εσύ σε “μεγάλα” και “σπουδαία” πράγματα. Μα έχεις σκεφτεί ποτέ πως η ομορφιά βρίσκεται και στα απλά;
Θυμάσαι εκείνο το τραγούδι που σε έκανε να χαμογελάσεις; Κι εκείνη η αγκαλιά, που σε γέμισε πολύ; Όλα εκείνα τα λουλούδια που βλέπεις περπατώντας, κι ο ήλιος που σε ξυπνάει το πρωί…
Δεν ξέρω, πες μου, έχεις δώσει ποτέ την ευκαιρία σ’όλα αυτά να σε κάνουν να νιώσεις ολόκληρος; Γιατί μου φαίνεται πως αξίζει. Αξίζει να νιώσεις έντονα καθετί που έρχεται στην πορεία σου… Αξίζει να βγάλεις λίγο τα γυαλιά του ήλιου και να δεις κατάματα τα πράγματα.
Αξίζει να νιώσεις την ευτυχία ακριβώς μέσα στη ψυχή σου! Αξίζει να συνειδητοποιήσεις πως τα πιο απλά, είναι και τα πιο όμορφα! Αυτά που δεν χρειάζονται πολύ κόπο, αυτά θα σε ζωντανέψουν. Ψάξε κοντά σου, γύρω σου, στη φύση.
Στους ανθρώπους σου! Ψάξε μέσα, στην καρδιά σου. Εκεί, που έχεις το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο: την αγάπη.
Και μετά για πες μου, μήπως είσαι ευτυχισμένος και δεν το ξέρεις;