Κατάντησες το “μαζί”, ένα αφόρητο βαρίδι.

Γράφει η Κατερίνα Μαυρίδου

Ήθελα να σου πω δυο λέξεις πριν την μεγάλη έξοδο. 
Μην περιμένεις άλλη μια επιστροφή. Δεν έχει. Ο,τι είχαμε να πούμε, το είπαμε μέχρι εξαντλήσεως. Ό,τι είχαμε να νιώσουμε, το νιώσαμε μέχρι εξαντλήσεως. 
Αυτό έμεινε από εμάς. 
Μια εξάντληση. 
Με εξάντλησε να προσπαθώ για δυο. Με εξάντλησε να παλεύω για δυο. Με εξάντλησε να νιώθω για δυο. 
Γιατί τελικά, ήμουν μόνη μου και ζούσα για δυο. 
Και στο έλεγα από καιρό, μα δεν άκουγες. Ή δεν σε συνέφερε να ακούς. 
Οι σχέσεις θέλουν δουλειά, αφοσίωση, προσπάθεια. 
Οι σχέσεις δεν είναι ξεπέτες και δεν αρκούνται σε δυο, τρία “σ’αγαπώ” και σε ένα καλό κρεβάτι. 
Οι σχέσεις θέλουν φροντίδα, ενδιαφέρον, παρουσία, πείσμα, υπομονή, επιμονή! 
Οι σχέσεις θέλουν δυο, να παλεύουν μαζί. 
Γιατί όταν αφήσεις τον ένα να παλεύει μόνος του για δυο, τότε αργά ή γρήγορα, θα το ξεφορτωθεί το “μαζί” γιατί θα το έχεις καταντήσει βαρίδι.