Η αληθινή φίλη, είναι σπάνια και αναντικατάστατη!
Γράφει η Αριάδνη.
Γυναικείες φιλίες! Έλα, εντάξει, μη μου χαμογελάς έτσι ειρωνικά με σηκωμένο φρύδι. Ξέρω ότι έχεις ακούσει πολλά, μπορεί να έχεις δει και περισσότερα κι αν είσαι γυναίκα, ίσως κάποια στιγμή να μεγάλωνες στον κόρφο σου ένα φιδάκι, που να σε φαρμάκωσε άσχημα ευκαιρίας δοθείσης.
Τέτοια φιδάκια βέβαια τα κρατάς δίπλα σου συνήθως στις μικρές ηλικίες. Μεγαλώνοντας μαθαίνεις να μην αρκείσαι στους διθυράμβους που ακούς αλλά να προσπαθείς να διαβάσεις τα μάτια.
Στο βλέμμα του κάθε ανθρώπου αντικατοπτρίζεται η ψυχή του κι αν μάθεις να το διαβάζεις, δεν θα δυσκολεύεσαι να βγάζεις τα σωστά συμπεράσματα.
Καθώς περνούν τα χρόνια βέβαια, με τη βοήθεια της ζωής, ξεσκαρτάρεις και τις νεανικές σου φιλίες και σου μένουν οι λίγες, οι ξεχωριστές, οι σημαντικές σου. Το κορίτσι που μεγαλώσατε στην ίδια γειτονιά ή εκείνο που γνώρισες στο σχολείο ή το άλλο που “δέσατε” λίγο αργότερα σαν φοιτήτριες. Δεν είναι πολλές, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι.
Είναι λίγες και πολύτιμες, αναντικατάστατες. Είναι φιλίες που μετράνε δεκαετίες ζωής. Είναι φιλίες που αγάπησαν τη διαφορετικότητα, που άντεξαν στον χρόνο και στην απόσταση.
Γιατί, ακόμη κι αν η ζωή έχει τον τρόπο της να βάζει χιλιόμετρα ανάμεσά σας, εσείς όποτε τα λέτε από το τηλέφωνο ή καταφέρνετε να βρίσκεστε από κοντά, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε.
Από τότε που φοιτήτριες παίρνατε τους δρόμους με τις φόρμες για μεταμεσονύχτια βόλτα στην παραλία και καταλήγατε να τα πίνετε σε μπαράκι.
Από τότε που ήρθε να σου συμπαρασταθεί γιατί χώρισες κι έβαλε τα κλάματα με το που σε είδε, για να φτάσεις τελικά να την παρηγορείς εσύ και να τη διαβεβαιώνεις ότι θα είσαι καλά για να μη στεναχωριέται.
Από εκείνες τις φορές που ξενυχτούσατε στο σπίτι με ατέλειωτες συζητήσεις, που άρχιζαν από το πώς πέρασε τη μέρα της η κάθε μία και κατέληγαν πάντα στο προσφιλές θέμα, τους άντρες.
Κι από τις άλλες, που ξεκινούσατε για ένα χαλαρό ποτάκι και σας έβρισκε τελικά το ξημέρωμα σε ορθάδικο να κανονίζετε να πάτε και θάλασσα στο καπάκι.
Είναι στιγμές. Είναι χαρές και λύπες, γέλια και κλάματα. Είναι ζωή. Μια ζωή που τη μοιράστηκες με τις δικές σου πολύτιμες κι αγαπημένες και τους χρωστάς ένα ευχαριστώ γι’αυτό!