Γράφει η Γεώρα
Θα μ’αγαπάς και αύριο ; Με την ίδια ένταση ; Με το ίδιο θέλω ; Θα μ’αγαπάς και αύριο όπως με αγαπούσες χθες ; Θα μπορούσες να μ’αγαπήσεις με τον ίδιο τρόπο ; Θα μ’αγαπάς ;
Δεν μπορώ να σου απαντήσω. Συγγνώμη γι’αυτό. Δεν μπορώ να το γνωρίζω. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι πως τώρα, ναι τώρα, αυτή τη στιγμή που διανύουμε σε αγαπώ όσο πιο πολύ μπορώ. Σε αγαπώ με όση δύναμη έχω και προσέχω κάθε λεπτομέρειά σου.
Σχηματίζω στο μυαλό μου εσένα με όλες σου τις εκφράσεις. Ηχογραφώ τη φωνή σου, το γέλιο σου! Αγκαλιάζω τον πόνο σου και τον κάνω δικό μου. Τώρα σε αγαπώ! Τώρα σε θέλω! Τώρα είσαι ένα μαζί μου! Γιατί εγώ μετράω το τώρα. Μόνο αυτό έχω. Αυτή τη στιγμή που μου κρατάς το χέρι, με φιλάς με πάθος στα χείλη και ύστερα μου χαμογελάς κοιτώντας με μέσα στα μάτια!
Εγώ αυτή τη στιγμή στο τώρα που τη ζω μαζί σου την θεωρώ ευλογία και ναι, σ’αγαπάω με όλο μου το «είναι». Και χθες σε αγαπούσα. Κάθε στιγμή που πέρασε. Αλλά αυτό ανήκει στο χθες και εκεί έδωσα σημασία στο τώρα που περνούσαμε. Δεν μπορώ να συγκρίνω τις στιγμές. Εγώ σου μιλάω για το τώρα. Τώρα που κάνουμε έρωτα, τώρα που χορεύουμε, τώρα που μου θυμώνεις. Εγώ σε αγαπάω.
Εγώ σου μιλάω για την αγάπη που σου δίνω στο σήμερα και πιο ειδικά στην αγάπη του τώρα και δεν μπορώ να την συγκρίνω ούτε να την μετρήσω με αυτή του χθες ούτε και με εκείνη του αύριο. Εγώ τώρα σε αγαπάω, τώρα σε ερωτεύομαι. Κάθε λεπτό σε αυτό το τώρα του μαζί! Σε κάθε ανάσα σου, σε κάθε χτύπο της καρδιάς σου.
Εγώ μπορώ να σου εγγυηθώ πως στο τώρα σε αγαπάω πιο πολύ και από το λεπτό που πέρασε! Γιατί εμένα με νοιάζει το τώρα μαζί σου. Αυτό θέλω να ζήσω! Ούτε το χθες, ούτε το αύριο. Το τώρα με νοιάζει. Και στο τώρα σε χρειάζομαι. Στο τώρα σε νοιάζομαι. Στο τώρα σε αγαπάω πιο πολύ από ποτέ!