Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη
Δεν σου το λέω συχνά αλλά μαζί σου πολλά πράγματα έχουν πάρει άλλη πνοή. Με ένα δικό σου μαγικό τρόπο με πήρες από τη μονοτονία που ζούσα και με έβαλες σε μια ζωή γεμάτη ένταση και ζωντάνια. Ήρθες και μου έδειξες ότι ο έρωτας δεν μπαίνει σε κουτάκια και ότι το πάθος είναι κάτι που μόνο αν είσαι έτοιμος να περάσεις τα όρια του θνητού μπορείς να το ζήσεις.
Πολλές φορές σκέφτομαι τη φράση που μου είχες πει στο πρώτο μας ραντεβού, ότι είμαστε όλοι θνητοί μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο ποτήρι κρασί. Το πρώτο καιρό δεν τη καταλάβαινα αλλά τώρα ξέρω.
Μετά το πρώτο φιλί ο έρωτας φτάνει στα ουράνια, μαζεύει γύρω του όλο το πάθος και την ένταση που σε κάθε φιλί η ένωση τους οδηγεί σε μια εκπληκτική έκρηξη και μετά το δεύτερο κρασί η ελευθερία γίνεται φανερή σε κάθε επίπεδο και όλα τα πρέπει έχουν εξαφανιστεί.
Μετά από όλα αυτά δεν μπορείς να είσαι θνητός, γίνεσαι κάτι άλλο, γίνεσαι αυτό που πρέπει για να ζήσεις όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα.