Γράφει η Ηρώ Αναστασίου
Όλα όσα μου κρύβεις, τα διαβάζω στη σιωπή σου.
Αυτήν η σιωπή που με χτυπάει συθέμελα.
Αυτήν που καταδίκασες τον εαυτό σου κι απομακρύνθηκες.
Γι’ αυτό συγχώρεσε τον εαυτό σου και προχώρα!
Και μην ακούς τους άλλους σ’ αυτά που σου λένε.
Οι άνθρωποι είναι κακοί σύμβουλοι των άλλων, όταν δεν τους αγαπάνε.
Γιατί αν σε αγαπούσαν θα θέλαν το καλό σου, ότι αγάπησες κι ότι προτίμησες.
Εσύ όμως κι όχι αυτοί.
Δεν υπήρξες δυνατός και το ξέρεις.
Υπολόγισες πολύ την γνώμη των άλλων για να υπενθυμίσεις την αξία σου και την σημαντικότητά σου.
Κι έχασες ότι ήτανε σημαντικό για εσένα.
Κι έχασες την αγάπη σου, την αλήθεια σου, τα όνειρά σου.
Μα χωρίς όνειρα μαραζώνουμε, πεθαίνουμε.
Να μην ντρέπεσαι ποτέ.
Δέξου αυτό που σου προσφέρει η ζωή..
Κι εσύ ντράπηκες κι αυτό δεν στο συγχωρώ.
Σου είπανε ντρέπομαι για εσένα και τους πίστεψες.
Και μετάνιωσες για όλα, για την αγάπη σου, για τις πράξεις σου, για τα ωραία λόγια που έλεγες.
Πόσο λυπάμαι λοιπόν που ντράπηκες και έκατσες σε μία γωνιά εσύ και η σιωπή σου.
Αντί να τους απαντήσεις καταλλήλως έμεινες στην σκιά σου.
Γιατί σκιά είσαι τώρα.
Έχασες την μάχη και την βασίλισσά σου.
Δεν πάλεψες γαμώτο μου καθόλου, παραιτήθηκες γρήγορα.
Και δεν το περίμενα αυτό από εσένα, δεν περίμενα να αποχωρήσεις τόσο εύκολα.
Σε είχα για μαχητή κι όχι για κότα.
Μια κότα που κρύβεται μες στο κοτέτσι.
Γιατί δεν είναι οι νίκες που σε κάνουν δυνατό, αλλά οι μάχες που δίνεις.
Είσαι καλό παιδί και το ξέρεις, αλλά λες πολλά που δεν τα πιστεύεις στην τελική.
Μάθε να μιλάς στους ανθρώπους που σε πληγώνουνε, σε αυτούς τους οικείους που νομίζεις ότι σ’ αγαπάνε.
Μάθε να σηκώνεις κεφάλι.
Γιατί η σιωπή είναι ο εύκολος δρόμος, δεν μιλάς και νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες.
Στην δική σου περίπτωση δεν πάει έτσι, δεν ξεμπερδεύεις με την απραγία, δεν ξεμπερδεύεις με την δυστυχία.
Γιατί είσαι δυστυχισμένος και το ξέρω.
Είσαι δυστυχισμένος, γιατί σου κλεψανε την ικανότητα του να είσαι ελεύθερος.
Και χωρίς την ελευθερία σου παγώνεις.
Γι αυτό λύσε την σιωπή σου, αρματώσου και τράβα να παλέψεις για σένα και την ζωή σου
Και στην τελική οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα αυτοί που έχουν τα καλύτερα απ’ όλα,
αλλά αυτοί που αντλούν το καλύτερο από ό,τι έχουν!