Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου
Δεν την αντέχετε την πολλή αγάπη; Μήπως θα έπρεπε να ζητήσουμε και μια βαθιά συγγνώμη! Μήπως;
Συγγνώμη που σε αγαπώ, Συγγνώμη. Συγγνώμη που νοιάζομαι και θέλω να σε βλέπω. Συγγνώμη που τα μάτια μου δεν αντέχουν να μην βλέπουν τα δικά σου. Συγγνώμη για όλα εκείνα που έκανα για να σου δείχνω πως σ’ αγαπώ. Πως δεν μπορούσα χωρίς την ανάσα σου στο πρόσωπό μου. Χωρίς τη φωνή σου να γαργαλάει τα αυτιά μου.
Συγγνώμη που ερωτεύτηκα το μυαλό σου. Συγγνώμη που μόνο εγώ θέλω να είμαι μέσα του. Που το δικό μου δεν το δίνω αλλού.
Συγγνώμη!
Συγγνώμη που θέλω μόνο εσένα μέσα μου.
Πες όμως και εσύ ένα συγγνώμη στον εαυτό σου που με έκανες να σε αγαπήσω. Ένα συγγνώμη στον εαυτό σου για αυτό που είναι. Και άλλο ένα στην καρδιά σου που μου την έδωσες απλόχερα και είπες «είναι δικιά σου».
Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα από εσένα. Μόνο να σε βλέπω, να σε ακούω που και που. Να σε νιώθω μέσα μου με ότι έχει να κάνει αυτό το μέσα. Και εσύ με άφησες να μπω και εγώ σε άφησα να μπεις. Τα κλειδιά τα πήραμε μαζί. Μαζί πήραμε και τον έρωτα και το μυαλό μας.
Μάλλον όμως δεν την άντεξες την πολλή αγάπη. Το «πολύ» μάλλον είναι μια πολύ μεγάλη έννοια για εσένα που δεν μπορείς να αντέξεις. Δεν φταις και εσύ. Δεν έχεις μάθει να παίρνεις «πολύ». Σου φαίνεται παράξενο αυτό το «πολύ». Βασικά δεν μπορείς να το πιστέψεις. Νομίζεις πως είναι ένα ακόμη ψέμα σαν όλα τα άλλα που σου πούλησαν εκείνοι οι άλλοι. Τα μάτια μωρό μου λένε, πως δεν λένε ποτέ ψέματα και δίκιο έχουν.
Συγγνώμη!
Συγγνώμη που μου βγαίνει θυμός και όλα εκείνα τα ανθρώπινα συναισθήματα που είναι μέσα μου από όταν γεννήθηκα. Ειλικρινά συγγνώμη.
Δεν ξέρω αν είναι λίγα ή πολλά για εσένα αυτά αλλά αλήθεια δεν έχει άλλο και δεν έχει ψέματα και λόγια από εκείνα που σου έχουν μάθει να παίρνεις για αλήθειες.
Δεν έχει σχέση με εκείνα που σου πούλησαν και εσύ τα δέχτηκες σαν να έπεφταν αστέρια από τον ουρανό. Μα δεν έχω κάτι άλλο. Αλήθεια!
Συγγνώμη που δεν λάμπω αρκετά για τα δικά σου μάτια. Που δεν κουβαλάω επάνω μου ένα κάρο ψεύτικα και άχρηστα πρέπει και θέλω.
Συγγνώμη που τα μάτια μου λάμπουν σαν σε αντικρίζουν!
Λάμπουν και τα δικά σου. Μακάρι να είχες ένα καθρέπτη και να τα έβλεπες. Μα άνοιξε τα και θα καταλάβεις.
Συγγνώμη αν σε κούρασα.
Συγγνώμη!