Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη
Γιατί δεν σου απαντάει; Γιατί δεν στέλνει μήνυμα; Γιατί έχει εξαφανιστεί; Γιατί δεν σηκώνει το χεράκι του να πληκτρολογήσει το νούμερό σου να σε πάρει ένα τηλέφωνο; Γιατί, γιατί, γιατί; Τόσα ερωτήματα που προσπαθούν να βρουν μια απάντηση προκειμένου να αιτιολογήσουν αυτό που στο κεφάλι σου μοιάζει αδικαιολόγητο κι ανεξήγητο. Ξοδεύεις ώρες ατέλειωτες πάνω από ένα τηλέφωνο που δεν χτυπάει περιμένοντας μία κλήση ή ένα μήνυμα που ποτέ δεν έρχεται.
Ματαιοπονία η ατέρμονη αναμονή. Κι εσύ εκεί αν σπαταλάς τον χρόνο σου και την ζωή σου. Νεκρές ώρες και στιγμές χωρίς αξία που θα μπορούσες κάλλιστα να τις διαθέτεις αλλού, σε κάποιον καλύτερο ή στην τελική στον ίδιο σου τον εαυτό.
Γιατί εξαφανίζεται ωστόσο; Γιατί ρε γαμώτο δεν στέλνει αυτό το μήνυμα; Μήπως να στείλεις εσύ; Μήπως περιμένει από εσένα το πρώτο βήμα; Μήπως περιμένει να στείλεις εσύ – πάλι – πρώτη μήνυμα ή να τον καλέσεις, δήθεν τυχαία, για να του προτείνεις να βρεθείτε; Μήπως, πάλι έχει μπλέξει στη δουλειά ή με τους φίλους του και ξεχάστηκε;
Σταμάτα τις εικασίες! Είσαι έτοιμη να ακούσεις την αλήθεια; Γιατί, συγγνώμη, δεν σκοπεύω να σου χαϊδέψω τα αυτιά. Ούτε να σου πω παραμύθια σαν κι εκείνον, σαν κι αυτά που σε έμαθε να σου αρέσουν να ακούς.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά κοριτσάκι. Αν ήθελε να το κάνει θα το έκανε! Τόσο απλά, τόσο λιτά κι απέριττα. Χωρίς πολλές φανφάρες και παραμυθιάσματα. Όποιος ενδιαφέρεται όλα τα καταφέρνει και όλα τα κάνει. Βουνά ανεβαίνει και γκρεμούς υπερπηδάει. Κάνει τα πάντα να φαντάζουν φυσικά και εξαφανίζει από μπροστά σου όλες τις εικασίες και όλα τα «μήπως» και τα «γιατί».
Γιατί πολύ απλά, όποιος θέλει βρίσκει τρόπο. Όποιος δεν θέλει βρίσκει δικαιολογίες ή στην τελική απλά αδρανεί μέχρι να πιάσεις το νόημα κοριτσάκι!
Οπότε μην αναλώνεις τις ώρες σου στη σιωπή του! Προχώρα και ξοδέψου εκεί που τα λόγια και οι πράξεις σου χαρίζονται απλόχερα και χωρίς ανταλλάγματα.
Και ζήσε το τώρα σου με αγάπη μόνο και χωρίς γιατί.