Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Ήρθες στο δρόμο μου τόσο ξαφνικά, τόσο απροσδόκητα κι εγώ ονειροπόλα μια ζωή σε έβαλα ψηλά, πολύ ψηλά. Κάτι η έμπνευση στο ερωτικό κομμάτι, κάτι το σκίρτημα της καρδιάς, το χάδι σου, το φιλί σου,τα λόγια σου, έτσι ήρθε και η εξιδανίκευση σου στα μάτια μου. Η ανάγκη να σβήσω τη μοναξιά από τη ζωή μου, η δίψα για συντροφικότητα, με τύφλωσε. Εστίαζα μόνο στα προτερήματα σου, εκμηδενίζοντας τα όσα δείγματα είχα ότι δεν κάνεις για το δικό μου έργο.
Ο έρωτας είναι τυφλός, λένε, και έχουν δίκιο τελικά. Το ιδανικό σενάριο που είχα φτιάξει στο μυαλό μου για σένα, για εμας, κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία. Άλλαζα τους διαλόγους στο μυαλό μου κάθε φορά που κάτι με ενοχλούσε, έτσι ώστε να γίνει ιδανικό το έργο μου, ιδανικό για μένα.
Πρωταγωνιστής εσύ κι εγώ κομπάρσος. Εσύ έκανες ότι γούσταρες, γιατί βλέπεις ήσουν τον πρώτο όνομα στη μαρκίζα της καρδιάς μου. Εγώ έπρεπε απλά να ακολουθώ. Ερμήνευσα άψογα τον ρόλο μου, δεν έχεις κανένα παράπονο. Ο ρόλος του μαλάκα ήταν όλος δικός μου. Μόνο που συνειδητοποιώντας ότι εγώ ήμουν η σεναριογράφος της ζωής μου κι εγω κρατούσα το μολύβι, το χαρτί. Ήταν δικό μου το έργο, έτσι άλλαξα το φινάλε. Εκεί έδωσα τα ρέστα μου.
Πρωταγωνίστρια στην δεύτερη πράξη, εγώ. Ο πρίγκιπας εξελίχθηκε σε βάτραχο και με συνοπτικές διαδικασίες σε πέταξα στη λίμνη. Κι εσύ να αναρωτιέσαι τι γίνεται και γιατί άλλαξε το έργο, που τόσο σε βόλευε. Τι λάθος έκανες και έχασες τον δεδομένο μαλάκα από τη ζωή σου.. Κι εγώ να σε κοιτάω και να σκέφτομαι πόσο αφελής ήμουν με την πάρτη σου και έδωσα παραπάνω από ότι αξιζες.
Και το ερώτημα που γύριζε στο μυαλό μου ήταν μα τι σου βρήκα; Πόσο ανάγκη είχα τελικά απο αγάπη, από χάδια και φιλιά; Γιατί έμενα γαντζωμένη σε έναν άνθρωπο, που δεν σεβάστηκε την αγάπη μου; Πόση ανάγκη είχα, γαμώ το κέρατο μου, ώστε να μην βλέπω τα σημάδια, ότι δεν κάνεις για το έργο μου; Ότι είσαι πολύ μικρός για την δική μου παράσταση;
Και με ένα μαγικό τρόπο εκεί που ήσουν τα πάντα κατέληξες ένα τίποτα. ‘Ενα ακόμη λάθος στα τόσα που έχω κάνει. Και βήμα βήμα ήρθε η απομυθοποίηση σου, σέρνοντας πίσω της την λύτρωση μου.
Ήρθε η στιγμή, που ενώ είχα τόσα πολλά να σου δώσω, δεν ήθελα πια.
Ήρθε η στιγμή, που δεν χώραγες πια στη ζωή μου.
Ήρθε η στιγμή, που το τέλος το δικό σου ήταν η αρχή η δική μου!