Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου
Αυταπατάσαι, αν πιστεύεις πως ο κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι μόνο ένα πράγμα. Όλοι έχουμε μέσα μας πολλά. Και θάλασσα και φωτιά. Και γη και ουρανό. Και φως και σκοτάδι. Το τι θα δεις απ’ τον καθένα, εξαρτάται απ’ το ποιο κουμπί του θα πατήσεις.
Έχουμε μάθει να βαφτίζουμε τους ανθρώπους και να τους χωρίζουμε σε κατηγορίες. Ο καλός, ο κακός, ο εγωιστής, ο πονηρός, ο αθώος!
Έχουμε μάθει, πως ο καθένας φέρεται ανάλογα με το τι έχει μέσα του. Ότι δεν μπορεί παραπάνω, ότι δεν μπορεί διαφορετικά.
Δεν είναι μονοδιάστατο πλάσμα ο άνθρωπος. Το ποια διάσταση θα αντικρίσεις, το ποια θα κληθείς να αντιμετωπίσεις, εξαρτάται απ’ το ποιο πρίσμα του κοιτάς, απ’ το ποιο σημείο του θ’ αγγίξεις.
Μπορώ να είμαι τα πάντα. Μπορώ να γίνω η αγάπη ή η τιμωρία σου. Μπορώ να σου χαρίσω παράδεισο ή να σε βυθίσω στην κόλαση. Μπορώ να σου δωρίσω τα πάντα μου ή να σου πάρω και τα δικά σου…
Μην βιαστείς να μου βάλεις ταμπέλα. Δεν κατηγοριοποιούνται οι άνθρωποι.
Μην βιαστείς να μου βάλεις ταμπέλα. Μην σε ξενίσει αν δεις ή μάθεις πράγματα για μένα που δεν θα περίμενες ποτέ. Δεν με ξέρεις απόλυτα. Κανέναν δεν ξέρεις απόλυτα.
Μην βιαστείς να μου βάλεις ταμπέλα. Ότι μου ξυπνήσεις, αυτό θα έχεις. Τι επιλέγεις λοιπόν; Θες να είμαι το όνειρο ή ο εφιάλτης σου;