Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Και να που έφτασε το τέλος. Και να που έφυγες τελικά. Και να που δε κράτησες το λόγο σου. Το περίμενα. Απλά δεν ήθελα να το πιστέψω. Πάντα πολλά, εντυπωσιακά λόγια. Πάντα λίγες, περιορισμένες πράξεις. Δε μπήκαν καλά θεμέλια από την αρχή.
Είπα πως θα άλλαζες, είπα πως στη πορεία θα ήμασταν καλύτερα. Ότι θα με ερωτευόσουν, θα με αγαπούσες και θα έδειχνες τα συναισθήματά σου, αλλά όχι. Μάλλον δεν ένιωσες τίποτα για μένα. Τελικά δεν ένιωσες. Όποιος νιώθει εκδηλώνεται. Αυτό κάνω εγώ. Αυτό λέει η λογική. Αυτό ξέρω.
Το κλειδί για μια θεμελιωμένη υγιή σχέση είναι ειλικρίνεια-επικοινωνία-σεβασμός. Έτσι ο δρόμος μπροστά θα ναι ξάστερος για να τον περπατήσει το ζευγάρι μέχρι το τέρμα. Με το ψέμα, την πονηριά, την ασέβεια… ο δρόμος γίνεται θαμπός, σκεπάζεται από ομίχλη και όσο και να τον περπατήσεις θα σε ενοχλεί αυτή η θολούρα τριγύρω. Καμιά φορά μπορεί και να σκοντάψεις και να βρεθείς εκτεθειμένος για κάποιο ψέμα που είπες ή να νιώσεις τύψεις για μια άσχημη συμπεριφορά. Όπως και να ‘χει μια καθαρή ατμόσφαιρα έχει πάντα μια όμορφη θέα. Εμείς δε την είχαμε ποτέ. Πάντα κάτι επισκίαζε τη σχέση μας. Τα παράτησες πρώτος εσύ. Ίσως καλύτερα έτσι. Όταν κάτι δεν είναι αμοιβαίο δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης.
