Όταν τολμάς τα “θέλω”, τα “πρέπει” σιωπούν..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Δεν θα επέτρεπε ποτέ σε κανένα «πρέπει» να σταθεί εμπόδιο στα θέλω της. Η επιθυμία και το πάθος για ό,τι επιδιώκει ήταν πάντα πιο δυνατά.

Αυτή είναι.

Η επιθυμία της πρέπει πάντα να υπερισχύει του φόβου, της ανασφάλειας ή της ανησυχίας. Αν δεν είναι αρκετά ισχυρή, τότε δεν είναι αληθινή επιθυμία, αλλά ένα καπρίτσιο. Και τα καπρίτσια πηγάζουν από τον εγωισμό, την ανασφάλεια ή το πείσμα, και ξεθυμαίνουν μόλις ικανοποιηθούν. Όμως, μια τέτοια ικανοποίηση δεν της αρκεί, ούτε την γεμίζει.

Η αληθινή επιθυμία είναι κάτι πολύ πιο δυνατό. Όταν επιθυμεί κάτι, το θέλει πραγματικά. Είναι διατεθειμένη να κάνει ό,τι χρειάζεται για να το αποκτήσει, να το ζήσει. Έχει έναν σκοπό και γνωρίζει τους λόγους της.

Όταν ξέρει ποια είναι, τι θέλει, τι την ευχαριστεί και τι όχι, τότε τα πράγματα παίρνουν τον δικό τους δρόμο. Ακόμη και οι πράξεις της συντελούν στην πραγματοποίηση των θέλω της.

Ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω, επιλέγει αυτό που γεμίζει την καρδιά της. Δεν επιτρέπει στα πρέπει να γίνονται βάρος. Δέχεται μόνο αυτά που μπορεί να αντέξει. Γι’ αυτό κυνηγά τα θέλω της όσο έχει χρόνο.

Είτε πρόκειται για τη δουλειά που ονειρεύεται, το ταξίδι που συνεχώς αναβάλλει, είτε τον έρωτα που δεν τόλμησε να διεκδικήσει ή να κρατήσει. Δεν απομακρύνει κανέναν αν τον θέλει πραγματικά. Δεν αποχωρεί από καμία κατάσταση όταν γνωρίζει ότι με λίγη προσπάθεια αξίζει τον κόπο. Κι αν δεν πετύχει, τουλάχιστον θα ξέρει ότι έκανε τα πάντα. Κάτι θα έχει κερδίσει, ακόμη κι αν δεν το συνειδητοποιεί αμέσως. Στην πορεία, σίγουρα θα το ανακαλύψει.

Πάντα προσπαθεί να ακολουθεί τα θέλω της. Είναι τα όνειρά της, οι προσωπικές της προκλήσεις. Αν τα θέλω της είναι ισχυρά, κανένα πρέπει δεν μπορεί να τα σταματήσει.

Γιατί αν κάτι έμαθε καλά σε αυτή τη ζωή, είναι πως για ό,τι αξίζει κανένα πρέπει δεν είναι εμπόδιο. Είναι μόνο δικαιολογία. Φτηνή κι όλας..