Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου
Άνθρωποι γύρω μας πολλοί. Ποικίλοι χαρακτήρες που προσδιορίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη.
Σε συνάντησα την στιγμή που είχα ανάγκη να γνωρίσω κάποιον έντιμο, κάποιον ευαίσθητο και ώριμο στα συναισθήματα.
Σε ρωτούσα συνέχεια, θα φύγεις; Έχεις σκοπό να μείνεις; Ποιες είναι οι προθέσεις σου;
Και πάντα μου απαντούσες, μάτια μου όσο υπάρχουν άνθρωποι, εγώ δίπλα σου θα είμαι. Εγώ δίπλα σου θα είμαι και εσύ να μην φοβάσαι.
Πάνω στις ανασφάλειές μου, ολοένα σε ρωτούσα, όσο υπάρχουν άνθρωποι; Άνθρωποι με ανθρώπινα συναισθήματα, εντιμότητα, καθαρότητα, μα πού βρίσκονται;
Εκείνη τη στιγμή τα μάτια σου κοιτούσαν μέσα μου. Το βλέμμα σου κάρφωνε τους χτύπους της καρδιάς μου, σαν να ένιωθες τους παλμούς μου να ζητούν την ματιά της ψυχής σου.
Μόνο αλήθειες έσταζαν απο μέσα σου.
Και η χαρά μου, ο έρωτάς μου ασπαζόταν το όνομά σου.
Ναι, είσαι ένας ολοκληρωμένος και ολόκληρος άνθρωπος.
Ναι, σε πίστεψα λοιπόν.
Γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι, εσύ θα μένεις στην καρδιά της καρδιάς μου.
