LoveLetters
  • LOVELETTERS
    • LOVE
    • HE
    • SHE
    • BYE BYE
    • CLASSICS
    • LIFE
  • #justastoryteller
  • MORE
    • WANDERLUSTER
    • GOOD VIBES ONLY
    • SOCIAL TALK
    • CULTURE
  • LOVESTARS
  • WRITERS
  • WEB RADIO
Subscribe
LoveLetters LoveLetters

Όταν η σκέψη, έγινε συναίσθημα

194K
30K
0
LoveLetters
  • LOVELETTERS
    • LOVE
    • HE
    • SHE
    • BYE BYE
    • CLASSICS
    • LIFE
  • #justastoryteller
  • MORE
    • WANDERLUSTER
    • GOOD VIBES ONLY
    • SOCIAL TALK
    • CULTURE
  • LOVESTARS
  • WRITERS
  • WEB RADIO
  • LOVE

Όλοι ζήσαμε τον έρωτα που δεν ξεπεράσαμε ποτέ..

  • March 10, 2017
  • Νένα Παπαδοπούλου
Total
0
Shares
0
0
0

Όσο και αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να σβήσω όλες τις αναμνήσεις μας. Μπορεί να φταίει αυτή η ανωμαλία που είχε η σχέση μας, που δεν ήξερα ποτέ τι ήταν αυτό που είχαμε και αυτό που ένιωθες.

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου

Χειμώνας στην φύση. Χειμώνας και στην ψυχή.

Περιμένω την άνοιξη της συντροφιάς του. Εκείνη την άνοιξη που μου προσφέρει η παρουσία του όταν ακούω τα κλειδιά στην πόρτα.

Τον ήλιο που λάμπει κάθε φορά που με κρατάει στην αγκαλιά του και την ασφάλεια που νιώθω μέσα σε αυτήν. Είναι σαν εκείνη την ασφάλεια που νιώθει η αμυγδαλιά, στις πρώτες ζεστές μέρες του Μάρτη και ανθίζει ξεγελώντας τον εαυτό της αλλά και όλους εμάς που την θαυμάζουμε.

Αυτό είναι αυτός και όλοι οι άλλοι που πέρασαν από την ζωή μου μετά από σένα. Λίγες ζεστές ανοιξιάτικες μέρες μέσα στον δικό μου παγωμένο χειμώνα. Τον χειμώνα που μου άφησες κληρονομιά, εσύ. Γιατί εσύ, αγάπη μου, ήσουν το καλοκαίρι μου, το φως της ζωής μου και τα χρώματα του έρωτα, του αληθινού και του μεγάλου έρωτα.

Θα σε ξεπεράσω, μου έλεγαν. Θα πάω παρακάτω, θα ερωτευτώ ξανά, θα αγαπήσω, θα κάνω οικογένεια και θα γίνω ευτυχισμένη. Έτσι πίστευαν. Έτσι πίστευες και εσύ. Η αλήθεια είναι ότι έτσι πίστευα και εγώ, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι τελικά δεν ξεπερνιούνται όλοι οι έρωτες μας.

Εσύ ήσουν ο ένας. Εκείνος ο ένας που δεν θα ξεπεράσω ποτέ.

Εκείνος ο ένας που ήξερα ότι μαζί δεν ήμασταν ευτυχισμένοι αλλά δεν μπορούσα και χώρια σου.

Όσο και αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να σβήσω όλες τις αναμνήσεις μας. Μπορεί να φταίει αυτή η ανωμαλία που είχε η σχέση μας, που δεν ήξερα ποτέ τι ήταν αυτό που είχαμε και αυτό που ένιωθες.

Δεν ξέρω που βρίσκεσαι τώρα, δεν ξέρω πως περνάς, τι ένιωθες για μένα και αν με θυμάσαι πια.

Ξέρω μόνο ότι μαζί σου πέρασα την πιο ευτυχισμένη και την πιο δυστυχισμένη μέρα της ζωής μου. Είχες καταφέρει να έχεις αυτήν την επιρροή πάνω μου, που δεν κατάφερε κανένας άλλος. Να με κάνεις απόλυτα ευτυχισμένη και την επόμενη στιγμή να με σκοτώνεις. Έντονα συναισθήματα ίσως ακραία αλλά τόσο δικά μου. Τα βίωνα με όλο μου το είναι.

Τώρα όμως, η ζωή συνεχίζεται. Με άνοιξη και φθινόπωρο, ίσως και λίγο καλοκαίρι. Με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπάνε, που μπορεί να μην μου προσφέρουν τα ίδια έντονα συναισθήματα αλλά μου προσφέρουν άλλα πιο σημαντικά.

Σε όλους μας, υπάρχει ένας τέτοιος έρωτας.

Ένας άνθρωπος που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε ποτέ.

Μπορεί να είναι ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, ένας πλατωνικός έρωτας ή ο άνθρωπος που κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι μαζί σας κάθε βράδυ ή ακόμα και ο επόμενος έρωτας που σας περιμένει στην επόμενη γωνία.

Τυχεροί αυτοί που τον έχουνε ή αυτοί που τον περιμένουν.

Όσο για αυτούς που τον έχασαν, να μην ξεχνάτε ότι η ζωή κυλάει και εμείς την ακολουθούμε. Το σημαντικό είναι να βιώνουμε τα συναισθήματα μας και να προχωράμε μπροστά.

Κανείς δεν μπορεί να μας αλλάξει αυτό που κρατάμε σε μια γωνίτσα της καρδιάς μας αλλά και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας κρατήσει για πάντα στο χειμώνα της απουσίας του.

Post Views: 512
Total
0
Shares
Share 0
Tweet 0
Pin it 0
Σχετικά Άρθρα
  • έρωτας
  • θλίψη
  • Νένα Παπαδοπούλου
  • ξεπερνάω
  • πόνος
Νένα Παπαδοπούλου

Μαμά ενός μικρού αγοριού με πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού σε μια κορνίζα στο σαλόνι μου. Το γράψιμο για μένα είναι τρόπος έκφρασης όπως και τα τραγούδια. Αγαπώ τις συζητήσεις με τα παιδιά, τους ειλικρινείς ανθρώπους, τα βράδια με καλούς φίλους και το ψάρεμα. Μισώ την υποκρισία, την μιζέρια, τους απότομους ήχους και την φασολάδα. Αγαπημένη στιγμή την μέρας: ο πρωινός καφές.

Previous Article
  • LOVE

Θα είσαι πάντα εκείνο το “τίποτα”, που το πέρασα για “κάτι”

  • March 9, 2017
  • Άντζελα Καμπέρου
View Post
Next Article
  • LOVE

Από την εφηβεία του δεν ξέφυγε κανείς..

  • March 10, 2017
  • LoveLetters
View Post
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ
View Post
  • Featured
  • LOVE

Μαζί…κι όπου μας βγάλει. 

  • Κατερίνα Μίσσια
  • July 10, 2025
View Post
  • Featured
  • HE
  • LOVE

Η δύναμη που νιώθω μέσα μου έχει το πρόσωπό σου.

  • Σοφία Σοφιανίδου
  • July 10, 2025
View Post
  • Featured
  • LOVE

Ο έρωτας θέλει δύο.

  • Κική Γ.
  • July 10, 2025
View Post
  • LOVE
  • Writing Lab

Μερικά “αντίο” δεν ειπώθηκαν ποτέ..

  • Ιωάννα Ανδριανού
  • July 10, 2025
View Post
  • LOVE
  • Writing Lab

Μάθε να αγαπάς σωστά – Όχι όποιον, αλλά όποιον αξίζει

  • Έλενα Δημάκη
  • July 10, 2025
View Post
  • LOVE
  • Writing Lab

Αν έπρεπε να ζητήσεις να σε νοιαστούν, τότε δεν άξιζε εξ αρχής

  • Μαργαρίτα Ζερβού
  • July 10, 2025
View Post
  • LOVE

Μην εξηγείς σε όσους είχαν ήδη αποφασίσει ποιος είσαι

  • Αλεξάνδρα Φαρμάκη
  • July 10, 2025
View Post
  • LOVE

Το τραύμα της πληγωμένης αγάπης

  • Γιώργος Καραγεώργος
  • July 9, 2025

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

ΜΟΛΙΣ ΑΝΕΒΗΚΑΝ

  • Το νοιάξιμο δεν διδάσκεται. Ή το έχεις ή το παριστάνεις.
  • Μαζί…κι όπου μας βγάλει. 
  • Η δύναμη που νιώθω μέσα μου έχει το πρόσωπό σου.
  • Ο έρωτας θέλει δύο.
  • Σαββατοκύριακο 12 ως 13/7/2025, τα αισθηματικά για δεσμευμένους και ελεύθερους!

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΧΟΛΙΑ

No comments to show.

Subscribe

Εσύ μας δίνεις το email σου κι εμείς σου στέλνουμε τα νέα μας

LoveLetters
  • #justastoryteller
  • LoveStars
  • Writers
  • Web Radio
Όταν η σκέψη, έγινε συναίσθημα

Input your search keywords and press Enter.

Close